Oczy są niezwykle delikatnym obszarem ciała, a ich uszkodzenie może prowadzić do poważnych konsekwencji. Zapalenie spojówek u psa może znacząco wpływać na jego jakość życia i utrudniać codzienne funkcjonowanie, dlatego ważna jest szybka konsultacja z lekarzem i wdrożenie leczenia. Czy czerwone oczy u psa oznaczają właśnie tę chorobę? Jakie są najczęściej występujące choroby oczu u czworonogów? Jak wygląda ich leczenie? Czy pewne symptomy powinny być szczególnie alarmujące? Sprawdź, czytając nasz artykuł! Choroby oczu u psa Nieprzyjemne dolegliwości związane z narządem wzroku mogą być konsekwencją różnych chorób. Warto bliżej poznać niektóre ze schorzeń mogących wystąpić u psa: zapalenie spojówek – może przybierać różne formy (przewlekłą, ostrą i nawracającą). Do głównych objawów należy przekrwienie, obrzęk i wydobywająca się wydzielina z oka. Leczenie polega na podaniu leków przeciwzapalnych i rogówki – rogówka jest niezwykle ważna, ponieważ pełni funkcję ochronną. Przyczyną jej uszkodzenia może być uraz mechaniczny. Taki stan może to być bardzo niekomfortowy, a nawet bardzo bolesny dla trzeciej powieki – do głównych zadań trzeciej powieki należy ochrona oka i produkowanie łez. Znajduje się ona w wewnętrznym kąciku oka u psiaków. Zapalenie trzeciej powieki najczęściej dotyka szczeniaki, bo ich układ odpornościowy nie jest jeszcze w pełni rozwinięty. To tylko kilka przykładów schorzeń, które mogą dotknąć twojego pupila. Najczęstszym objawem problemów tego rodzaju jest podrażnienie oka i łzawienie. Czy czerwone oczy u psa mają jedną przyczynę? Jaką chorobę mogą sygnalizować? Czerwone oczy u psa i nie tylko. Przyczyny zapalenia spojówek u psa Zaczerwienienie oka i inne dolegliwości mogą być wynikiem alergii, osłabienia układu odpornościowego, różnych wirusów. Przyczyną zapalenia spojówek u psa może być także ciało obce w oku zwierzaka. W wielu przypadkach źródłem uciążliwych dolegliwości są również nieprawidłowo rosnące rzęsy lub podwinięta powieka. Do uszkodzenia oka może dojść również na skutek urazu. Jak widać, nie da się wskazać jednej konkretnej przyczyny, która wywołuje zaczerwienienie oka, łzawienie czy wydobywanie się wydzieliny i inne objawy. Niektóre rasy psów są bardziej podatne na schorzenia oczu, więc warto teraz wskazać symptomy, które powinny skłonić do wizyty u weterynarza. Objawy chorób oczu u psa Zastanawiasz się pewnie, jakie dolegliwości mogą świadczyć o tym, że twój pupil boryka się z chorobą oczu lub uszkodzeniem oka. Otóż objawy, które powinny cię skłonić do wizyty u lekarza weterynarii, to nie tylko czerwone oczy u psa, lecz także między innymi: łzawienie;mętna powierzchnia gałki ocznej;wysięk z oka;mrużenie oczu;suche oko;pocieranie oczu łapkami;wycieranie oczu o różne przedmioty;zaczerwienienie spojówek;opuchnięcie powieki;przebarwienia sierści wokół oczu;unikanie światła;pogorszenie wzroku, które może się objawiać wpadaniem na różne przedmioty;osłabienie;apatia;podwyższona temperatura. Co robić po wystąpieniu objawów? W przypadku wystąpienia takich objawów, trzeba zacząć działać i nie warto bagatelizować problemu. Należy jednak zachować zdrowy rozsądek. Nie powinieneś stawiać diagnozy na własną rękę. Nie należy także bez konsultacji ze specjalistą szukać domowych rozwiązań lub czekać, aż problem sam zniknie. Dlaczego trzeba korzystać ze wsparcia osób, które są wykwalifikowane? Jedynie doświadczony lekarz będzie w stanie wykonać badania, rozpoznać problem i wdrożyć odpowiednio dopasowaną terapię. O sposobach radzenia sobie z problemem piszemy poniżej. Leczenie chorób oczu Jakie są sposoby leczenia zapalenia spojówek i innych schorzeń oczu? Stan zapalny w oku wymaga kontroli i podjęcia odpowiedniego leczenia. Lekarz może zalecić przemywanie oczu specjalnym preparatem. Często stosowane są również krople do oczu z antybiotykiem, a także produkty w postaci maści. Brak podjęcia leczenia może doprowadzić do poważnych zdrowotnych konsekwencji, nawet utraty wzroku u czworonogów. Domowe sposoby, które bardzo często polecane są na różnych forach internetowych, absolutnie nie powinny być stosowane bez konsultacji z lekarzem pracującym w placówce weterynaryjnej. Czerwone oczy u psa mogą wskazywać na poważne schorzenia wzroku. Nie można lekceważyć żadnych objawów, bo może to prowadzić nawet do utraty widzenia przez zwierzę. Przyczyn podrażnienia oczu u pupila może być wiele, od infekcji bateryjnej, wirusowej, po uszkodzenia mechaniczne i alergie. Właśnie dlatego nie warto stawiać diagnozy na własną rękę, bez odpowiedniej wiedzy. Jeśli zauważysz u swojego czworonoga łzawienie, zaczerwienienie oczu, pocieranie oczu łapkami, unikanie światła, apatię i osłabienie, koniecznie skonsultuj się z lekarzem. W niektórych przypadkach wystarczy leczenie specjalnym preparatem takim jak krople, ale czasami niezbędny jest zabieg chirurgiczny. Pamiętaj, by reagować w porę i nie lekceważyć wymienionych symptomów. Wzrok to narząd, który dla zwierząt jest równie ważny, jak dla ludzi!

Gdy chodzi o zwierzęta, pojawia się wiele pytań, na przykład, jaki jest cel włosów czuciowych u psa. Oczywiście muszą się do czegoś przydawać tak, jak wszystko inne w życiu. Czy chcesz poznać odpowiedź? Powiemy Ci!Psy mają szósty zmysł, który pozwala im “widzieć” w nocy o wiele lepiej, niż ludzie, i właśnie po to są im potrzebne włosy czuciowe! Ludzie, którzy je obcinają powinni wiedzieć, że zwierzę traci niektóre ze swoich umiejętności, przez co mogą czuć się bardzo psich włosów czuciowychWiele osób ma nawyk obcinania włosów czuciowych psów. Oczywiście samo w sobie, nie stanowi zagrożenia dla zwierzęcia, ale prawdą jest, że ta część jego ciała pełni określone funkcje, jak szósty więc pozbawimy zwierzęta włosów czuciowych– możliwe jest, że zabiera się im część umiejętności do polowania lub włosy czuciowe mają korzenie, które są do trzech razy głębsze, niż ich normalne włosy, a do tego są dwukrotnie grubsze. Dzięki nim pies ma wyobrażenie otaczającego go świata. Pamiętaj, że jego wzrok i postrzeganie nie są takie same, jak oprócz zalet włosów czuciowych, możemy powiedzieć, że pełnią one funkcję rzęs. Chociaż nie znajdują się bezpośrednio na oczach, psy nie mają rzęs. Ale włosy czuciowe zlokalizowane przy oczach pełnią funkcję czego służą włosy czuciowe?Oprócz tego, co już powiedzieliśmy, istotne jest dowiedzieć się, jak włosy te pomagają mu w relacjach ze światem. Przede wszystkim zbierają informacje i pomagają mu mierzyć odległość. Aby lepiej to zobrazować – działają one, niczym czułki insektów. Reagują na dotyk, a kiedy są dotykane, bezpośrednio wpływają na inne części groomerzy zalecają przycinanie włosów czuciowych u niektórych ras, nawiązując przestrzegania informacje sensoryczne Twojego zwierzęcia istotnie maleje. Dlatego też, biorąc pod uwagę dobrostan Twojego pupila, to Ty musisz podjąć decyzję, czy je obetniesz, czy obcięciu psych włosów czuciowych, psy mogą stać się bardziej nieśmiałe lub strachliwe, a nawet niepewne siebie. Mogą też dziwnie się poruszać, ponieważ zniknęła ich ważna włosy czuciowe psów reagują na dotyk?Zmysł dotyku psów znajduje się w w receptorach skórnych, które gromadzą się w podstawach mieszków włosowych. W związku z tym – ta część sierści psa znana jest jako włosy dotykowe i dzieli się na pięć grup: brwiową, podbródkową, jarzmową, wargową i czuciowe znajdują się wśród tych grup włosów dotykowych. Chociaż najbardziej znane są te w części żuchwowej, mają je też przy oczach i innych częściach działają te włosy dotykowe? Niczym dźwignia. Ponieważ są bardziej zakorzenione, gdy je dotykamy wytwarzają bodziec, który rozchodzi się po całym ciele i wywołuje są też przydatne w ciemności, ponieważ pozwalają psu ocenić odległość między nim, a obiektem z którym mógłby się zderzyć lub zranić. Dlatego zawsze zauważysz, że Twój pies jest w stanie chodzić po domu w nocy, gdy Ty nie jesteś w stanie zrobić kroku bez chwycenia mebla lub powiedzieliśmy na początku artykułu, wszystko ma swój powód. I, jak widzieliśmy, dotyczy to również psich włosów czuciowych. Po co więc je obcinać?To może Cię zainteresować ...

W bajkach koty są często ukazywane jako słodkie stworzenia z wielkimi oczami. Ślepia z długimi rzęsami nadają kotu tajemniczy, dziki, ale jednocześnie uroczy i zalotny wygląd. To rzęsy często odróżniają kotki od kocurów. Ale czy w rzeczywistości koty mają rzęsy? Czy mają je tylko samiczki? Jeśli przyjrzysz się swojemu pupilowi, to… no właśnie, nie znajdziesz rzęs. Ani u kota, ani u koteczki. Kocie oko – cat eye Kot dla wielu stanowi symbol wdzięku, uroku i seksapilu. To dlatego koci styl – drapieżny, zadziorny, ale i odważny oraz taki „z klasą” – na stałe zagościł w kanonach stylu modowego i makijażowego. Choć to raczej damskie zainteresowania, to termin „kocie oko” z pewnością niejednemu panu również obił się o uszy. A jak nie o uszy, to o oczy na pewno. Bowiem „cat eye” od wielu lat wciąż jest na topie! I nie chodzi tu tylko o czarną kreskę. Efekt kociego oka stosuje się również w przedłużaniu rzęs. Rzęs… no właśnie. Ale czy koty w ogóle mają rzęsy? Efekt kociego oka w stylizacji rzęs Celem stylizacji rzęs w stylu „kocie oko” jest maksymalne wyciągnięcie kącików zewnętrznych oka, dzięki czemu spojrzenie zyskuje drapieżny, koci rys. Oczy wydają się optycznie mniejsze i węższe, jednak bardziej zalotne. Włosy u ssaka Ssaki z zasady mają włosy. Włosy ssaków to w zasadzie długi łańcuch cząsteczek białka zwanych keratynami. Włosy wyrastają z różnych części ciała ssaków. Te nitkowate wyrostki różnią się kolorem i teksturą u różnych gatunków i osobników. Koty są ssakami, dlatego posiadają futro. Jedne dłuższe, drugie krótsze, łyse koty również są pokryte króciutkim meszkiem. Oprócz futra koty mają również wąsy. Te wyspecjalizowane włosy są bardzo, ale to bardzo czułe. Służą kotu do określania swojej pozycji i „czytania” otoczenia. Wąsy występują nie tylko na pyszczku, ale także nad oczami, na łapkach, na bokach tułowia. Koty to owłosione zwierzęta. Ale jednym z rodzajów sierści, którego nie mają, są rzęsy. Czy koty mają rzęsy? Już wiesz, że nie. Budowa oczu kota jest bardzo podobna do budowy oczu ludzkich. Jednak jedną zauważalną różnicą jest właśnie brak rzęs. Niektóre zwierzęta, takie jak konie, żyrafy, krowy, świnie i wielbłądy również mają te specyficzne włosy wyrastające z powiek. Koty są jej pozbawione. Dlaczego? Podobnie jak brwi, podstawową funkcją rzęs jest ochrona oczu. Rzęsy są bardzo wrażliwymi w dotyku włosami. Po dotknięciu ich powieki zamykają się odruchowo, automatycznie. Chronią w ten sposób oczy przed „wtargnięciem” kurzu czy owadów. Dlaczego więc koty zostały pozbawione tej ochrony? Koci makijaż Słynny egipski makijaż polegający na obrysowywaniu oczu czarnym barwnikiem, stosowany do dziś, był wzorowany na kocich oczach. I to oczach konkretnego kota. To kot egipski mau jest jego pierwowzorem. Do dziś zachwyca swoim „naturalnym makijażem”. Obramowanie oczu cienką czarną linią dodaje mu waleczności! Dlaczego koty nie mają rzęs? Wiemy już, że rzęsy służą ochronie oczu. Koty mają duże ślepia i również są narażone na dostanie się pod powiekę brudu czy niepożądanego ciała obcego, chociażby własnej sierści. W przeciwieństwie do ludzi nie potrafiłyby sobie poradzić z tym, przemywając oczy wodą. Jedynym rozwiązaniem byłoby pocieranie łapką, a w takim przypadku o infekcję nietrudno. Dlaczego więc matka natura pozbawiła je rzęs? Spokojnie, dała im coś w zamian. Pomimo tego, że oczy kota nie są chronione przez rzęsy (ani brwi), podrażnienia oczu spowodowane zewnętrznymi czynnikami drażniącymi nie są w ich przypadku zbyt częste. Dzieje się tak, ponieważ głowa i pyszczek kota są już przecież pokryte futrem. To futrzane pokrycie działa jak jedna wielka brew i bardzo długie rzęsy jednocześnie. Im dłuższa sierść u kota, tym większa ochrona. Niech nie zmylą cię dłuższe włosy wokół oczu u kotów długowłosych. To nie rzęsy, to po prostu sierść. No tak, teraz wszystko stało się logiczne. U ludzi, tak jak i u innych ssaków, rzęsy pełnią funkcję ochronną oka. Ale ten rodzaj włosów jest również ważny ze względu na ich walory estetyczne. Rzęsy, zwłaszcza długie, podkreślają kobiecy urok. W wielu kulturach uważa się, że długie rzęsy sprawiają, że osoba jest bardziej atrakcyjna. Dlatego kobiety zaczęły poprawiać wygląd rzęs za pomocą kosmetyków i sztucznie je wydłużając. Koty nie potrzebują rzęs, aby poprawić swój wygląd. Piękniejszym już po prostu być nie można! Podziel się tym artykułem:Nikoletta ParchimowiczMiłośniczka kotów, catsitterka, behawiorystka. Piszę o kotach od wielu lat. O ich naturze uczę się natomiast, odkąd pamiętam. Czuję z kotowatymi niesamowitą więź i porozumienie.

Zdrowie psa - ABC właściciela - Kennel Club Twój pies będzie opierał się na tobie, aby utrzymać go w dobrym zdrowiu. Właściwa dieta, regularne ćwiczenia i rutynowe badania kontrolne u weterynarza pomogą utrzymać psa w dobrej formie. Ważne jest również, aby poznać zwyczaje Twojego psa - jedzenie, picie, spanie, i tak dalej - ponieważ czasami zmiany w tych zwyczajach mogą być wskazówką, że pies nie czuje się dobrze. Informacje na tej stronie powinny być wykorzystywane, jako przewodnik dla utrzymania psa zdrowego i identyfikacji problemów. Zapytaj swojego lekarza weterynarii o poradę w sprawie opieki zdrowotnej i profilaktyki. Należy skonsultować się z lekarzem, jeśli uważasz, że twój pies jest chory. Oznaki dobrego zdrowia Skóra - Zdrowa skóra jest elastyczna i gładka, bez strupów, narośli, płatków łupieżu, lub obszarów czerwonych. Waha się ona w kolorze od jasno różowego na brązowy lub czarny w zależności od rasy. Sprawdź u psa czy nie ma pcheł, kleszczy czy innych pasożytów zewnętrznych. Aby to zrobić, należy dmuchać delikatnie po brzuchu psa lub czesać do tyłu włosy w kilku miejscach używając szczotki, aby sprawdzić, czy występują małe plamki świadczące o kleszczach przywiązanych do skóry. Czarny "brud" na skórze psa może być oznaką odchodów pcheł. Płaszcz - zdrowa sierść, czy krótka czy długa powinna być błyszcząca, bez łupieżu, miejsc wybrakowanych i nadmiernego przetłuszczenia. Oczy - Zdrowe oczy są jasne i błyszczące. Śluz i łzy są normalne, ale powinny być w minimalnych ilościach i jasne. Czasami można zobaczyć u psa objaw trzeciej powieki( zdjęcie). Rzęsy nie powinny trzeć oka(zdjęcie). Uszy - skóra wewnątrz uszu psa powinna być różowa i czysta. Powinien istnieć żółty lub brązowawy wosk, duża ilość wosku lub jego brak są nieprawidłowe. Nie powinno być zaczerwienienia lub obrzęku wewnątrz ucha, a pies nie powinien drapać uszu. Psy z długimi owłosionymi uszami np. Cocker Spaniel, potrzebują szczególnej uwagi, aby utrzymać uszy suche i czyste wewnątrz i na zewnątrz. Nos - nos psa jest zwykle chłodny i wilgotny. Wydzielina z nosa powinna być koloru jasnego. Nie może być żółtawa, zielona i gęsta. Jama ustna, zęby i dziąsła - Zdrowe dziąsła są twarde i różowe. Młode psy mają gładkie, białe zęby, które mają tendencję do ciemnienia wraz z wiekiem. Szczenięta mają 23 dziecięce zęby a dorosłe około 42 stałych zębów, w zależności od rasy. Upewnij się, że dziąsła są zdrowe i oddech nie jest cuchnący. Infekcje jamy ustnej mogą doprowadzić do poważnych problemów dziąseł i innych części ciała, w tym serca, dlatego tak ważne jest, aby dbać o zęby i dziąsła u psa. Temperatura – u psa normalna temperatura jest miedzy 38,3 a 39,2 stopni Celsjusza. Aby zbadać u psa temperaturę, umieść termometr w odbycie. Posmaruj trochę wazeliną końcówkę termometru. Poproś kogoś, aby potrzymał głowę psa i a ty podnieś ogon i włóż termometr ok 2cm do odbytnicy. Nie upuść termometru. Zaczekaj, aż temperatura będzie odczytana, a następnie usuń delikatnie termometr. Bicie serca i puls - Ponieważ psy są różnych rozmiarów, ich tętna różnią się od siebie. Normalnie serce bije od 50 do 130 razy na minutę w spoczynku psa. U szczeniąt i małych psów bicie serca jest szybsze, a u dużych psów wolniejsze. Aby sprawdzić bicie serca psa, połóż palce na lewej stronie klatki piersiowej, gdzie można poczuć najsilniejsze uderzenie. Aby sprawdzić puls, który jest taki sam jak szybkość bicia serca, lekko nacisnąć na wewnętrznej stronie górnej części tylnej nogi. Jest tam tętnica a skóra jest cienka, więc łatwo jest wyczuć tętno. Szczepienia i odrobaczenie Regularne szczepienie u lekarza weterynarii może powstrzymać u psa poważne, a niekiedy śmiertelne choroby. Podstawowy cykl szczepień składa się z pierwszej szczepionki na nosówkę, parwowirozę, leptospirozę, wirusowe zapalenie wątroby oraz kaszel kennelowy. Jej podanie następuje około 6 - 7 tygodnia życia psa, w 9 - 11 tygodniu życia psa powtarzany jest ten zestaw szczepionek z dodaną szczepionką przeciw koronowirozie. Zwykle szczepionki podawane szczeniętom są szczepionkami skojarzonymi, co oznacza, że w jednej ampułce występuje kilka szczepów przeciwciał lub osłabionych wirusów, wystarczy wówczas jeden zastrzyk. Następny cykl szczepień powtórzyć, co rok lub zgodnie z zaleceniami prowadzącego lekarza weterynarii. Szczepionka przeciw wściekliźnie – powinna być podana po zakończeniu 3-go miesiąca życia przeciw wściekliźnie jest w Polsce obowiązkowa dla każdego psa, jej potwierdzenie powinniśmy mieć w książeczce odrobaczanie można przeprowadzić, gdy szczenię ma 3 tygodnie, zaś do szóstego miesiąca życia dobrze jest odrobaczać, co miesiąc. Działanie to ma na celu głównie zapobieganie rozwojowi larw glist. W przypadku psów dorosłych, odrobaczanie powinno się wykonywać, co 6 miesięcy. Częściej, jeżeli pies ma duży kontakt z innymi zwierzętami. Zawsze trzeba odrobaczyć psa po powrocie z wystawy czy wakacji, zaś w przypadku suk hodowlanych i reproduktorów, należy zadbać o częstsze, regularne odrobaczenia. Należy skonsultować się z lekarzem weterynarii, jeśli pies wykazuje nietypowe zachowania, w tym: Wymioty, biegunka, lub nadmierne oddawanie moczu przez ponad dwanaście Utrata równowagi, pies zataczając się, upada. Zaparcia lub wysiłek podczas oddawania moczu. Uporczywe drapanie oczu i uszu. Gęsta wydzielina z oczu, uszu, nosa, lub owrzodzenia. Kaszel lub kichanie. Trudności w oddychaniu. Utrata apetytu przez 24 lub więcej godzin. Utrata masy ciała. Dramatyczny wzrost apetytu na 24 godzin lub więcej. Zwiększony niepokój. Nadmierne ilości snu i brak aktywności. Nadmierne picie wody. Kiedy dziąsła psa są białe.

All Activity Home Ogólne Weterynaria Okulistyka Usunięcie dodatkowych rzęs u psa Reply to this topic Start new topic Recommended Posts Share Moja suczka miała podczas zabiegu sterylizacji, gdy była pod narkozą sprawdzane oczy, ponieważ ciągle jej łzawiły i okazało się, że przyczyną są dodatkowe rzęsy, które rosną po wewnętrznej części powieki i drażnią oczy powodując łzawienie. Problem polega na tym, że pan doktor (bardzo dobry specjalista) powiedział, że pomimo wycięcia tych rzęś wraz z cebulkami mogą one wielokrotnie odrastać. I tak niestety sie stało. Oczy znów łzawią i czeka nas ponowny zabieg, który też nie da gwarancji, że będzie to ostatni raz. Mam pytanie, czy ktoś z Was miał taki problem ze swoim psem? Jak wygląda zabieg na oczach, mam nadzieję, że nie jest to pełna narkoza, bo moja sunia pomimo narkozy wziewnej przy sterylizacji, długo po zabiegu źle się czuła, wymiotowała jeszcze 16 godzin po zabiegu i była dziwnie pobudzona, cały czas chodziła po mieszkaniu. Dlatego bardzo się boję wszelakich zabiegów u niej. Ale chyba nie mam innego wyjścia, bo oczy są cały czas mokre? Bardzo proszę o radę. Quote Link to comment Share on other sites 1 month later... Share Cześć!! Ja miałam styczność z tego rodzaju sytuacją, a dotyczyło to sznaucerki średniej, zabieg osuwania tych rzęs niestety wykonuje sie po narkoza,ale takim "głupim Jasiem" gdyż pies nie może sie poruszyć, usuwa sie je za pomocą elektrokoagulacji , tak jak ludziom włosy na nogach np :P , nie gwarantuje ten zabieg ze one nie odrosną, tak tez było w moim przypadku po 3 tyg znowu sie pokazały , ale już po drugim razie aż do dziś sie nie pojawiły. Zabieg może wykonać tylko specjalista od okulistyki we Wrocławiu jest to Dr. Kiełbowicz na ulicy Grunwaldzkiej na klinikach lub u siebie w gabinecie. cena jeśli pamiętam dobrze ale to było 2 lata temu około 150 zł :/ Lekarz poinformował mnie ze jeśli nie zostałyby one osunięte uszkadzają one oko. :( Quote Link to comment Share on other sites Author Share Dzięki za informację. Już usunęliśmy rzęsy po raz drugi, ale niestety znów odrosły. Może dlatego, że ta metoda elektrokoagulacji, o której piszesz jest dość inwazyjna i usuwaliśmy tradycyjnie tzn. wyrywając rzęsy z cebulkami. Sama nie wiem, czy decydować się na usuwanie po raz kolejny, bo przecież narkoza uszkadza serce, a z drugiej strony chodzi o to, by oczy nie zostały uszkodzone. Quote Link to comment Share on other sites Share [quote name='dorota1']Dzięki za informację. Już usunęliśmy rzęsy po raz drugi, ale niestety znów odrosły. Może dlatego, że ta metoda elektrokoagulacji, o której piszesz jest dość inwazyjna i usuwaliśmy tradycyjnie tzn. wyrywając rzęsy z cebulkami. Sama nie wiem, czy decydować się na usuwanie po raz kolejny, bo przecież narkoza uszkadza serce, a z drugiej strony chodzi o to, by oczy nie zostały uszkodzone.[/QUOTE] Usunięcie drugiego rzędu rzęs jest absolutnie konieczne. Ustawiczne draznienie gałki ocznej grozi zapaleniem rogówki a w konsekwencji slepotą. Wielu lekarzy wykonuje takie zabiegi ale moim zdaniem takie rzeczy powinien wykonywac [U]wyłącznie[/U] specjalista. W końcu my z chorobami oczu idziemy do okulisty a nie do lekarza od wszystkiego. Okulistów weterynarzy jest w Polsce tylko dwóch. Oprócz we Wrocławiu specjalizacje okulistyczną ma jeszcze dr. Garncarz w Warszawie. Zadzwon do któregos z nich i porozmawiaj o zabiegu U byłam i wiem ze tam narkoze podaje anestezjolog który dopasowuje jej rodzaj do konkretnego psa i asystuje cały czas podczas zabiegu. Można przypuszczać że podobną procedure stosuje dr Garncarz. Tu jest troche o narkozie i ryzyku z nią związanym. [url] Quote Link to comment Share on other sites Author Share A czy ktoś zna może weterynarza okulistę w Krakowie? Quote Link to comment Share on other sites Share [quote name='Eve-linka'] U byłam i wiem ze tam narkoze podaje anestezjolog który dopasowuje jej rodzaj do konkretnego psa i asystuje cały czas podczas zabiegu. Można przypuszczać że podobną procedure stosuje dr Garncarz. [/quote] Hmmm ja właśnie byłam u Kiełbowicza i nie było żadnego anestezjologa, on sam osobiście zapodał psu "głupiego Jasia" i kazał wyjść na zewnątrz i poczekać aż zadziała, miedzy czasie przyjmował innych pacjentów,może dlatego ze byłam w gabinecie który jest u niego w domu :P Quote Link to comment Share on other sites Share [quote name='dorota1']A czy ktoś zna może weterynarza okulistę w Krakowie?[/QUOTE] Nie ma w Krakowie takiego [quote name='Eve-linka'] [B] Okulistów weterynarzy jest w Polsce tylko dwóch.[/B] Oprócz we Wrocławiu specjalizacje okulistyczną ma jeszcze dr. Garncarz w Warszawie. [/QUOTE] [quote name='Angelka']Hmmm ja właśnie byłam u Kiełbowicza i nie było żadnego anestezjologa, on sam osobiście zapodał psu "głupiego Jasia" i kazał wyjść na zewnątrz i poczekać aż zadziała, miedzy czasie przyjmował innych pacjentów,może dlatego ze byłam w gabinecie który jest u niego w domu :P[/QUOTE] Ja też byłam w domu. Umówiona byłam na sobote mimo że normalnie w sobote lecznica była nieczynna. Pies miał stan zapalny rogówki i liczył sie kazdy dzień i anestezjolog przyszedł specjalnie dla nas. Po podaniu psu "głupiego jasia" (który zadziałał natychmiast) dr. Kielbowicz połozył go pod aparaturą, pokazał mi na monitorze zblizenie oka i dokładnie wyjasnił na czym ma polegać operacja. Dostałam tez wydrukowane zdjęcie oka przed zabiegiem. Potem do pracy przystąpił anestezjolog a ja wyszłam i po dwóch godzinach odebrałam psa. To było kilka lat temu. Mozliwe że teraz nie przychodzi lekarz z zewnątrz i np. żona zajmuje sie anestezjologią? Quote Link to comment Share on other sites Share Bardzo możliwe bo wtedy była właśnie jego zona w gabinecie :) Quote Link to comment Share on other sites 1 year later... Share Odgrzewam temat, bo mam ten sam problem. Rzęski po wewnętrznej stronie powiek zostały usunięte - pies źle zniósł narkozę, oczka trochę się paprały, ale w końcu zagoiły się i .... rzęski oczywiście odrosły - w dokładnie takiej samej ilości. Pies trochę dorósł od czasu zabiegu i teraz już nie drażnią oka tak bardzo / nie trze łapą i nie łzawi tak jak przedtem/ ale są bo widać je "gołym okiem" . Czy naprawdę muszę narażać psa na kolejną narkozę /w międzyczasie była jeszcze strylizacja/ skoro rzęsy odrastają i tak - nie mam zresztą pretensji, bo wet uprzedzał,że tak może być. Czy są jakieś inne mniej inwazyjne metody ? Zastosowana byłe elektrokoagulacja. Narazie dbam o higienę oka - przemywam przegotowaną wodą i od czasu do czasu zakraplam kropelki ze świetlikiem. Może jest ktoś, kto boryka się z takim samym problemem ? Quote Link to comment Share on other sites Share Ja mam inne doświadczenia. Suczka cocker spaniel amerykański - wada wykryta jako bardzo umiarkowana u dr Garncarza w Warszawie ale ja nie usuwałam. Suczce trochę łzawiły oczy ale raczej w suche wietrzne dni było to nasilone. Teraz po raz 4-y robiłam badanie kliniczne oczu i jest dużo mniej rzęsek na moje pytanie czy one mogą wypadać usłyszałam tak:p że czasem siezdarza że może zmniejszyć się ilość a co do pogorszenia wzroku to nie wiem czy mogą uszkodzić:shake: u niej oczka jak były zdrowe tak są :loveu: a w Warszawie oprócz dr Garncarza jest dr Bryła - ale my chodzimy do Garncarza Quote Link to comment Share on other sites Share To bardzo ciekawe co piszesz, i nie ukrywam bardzo pocieszające. Do tej pory spotykałam się jedynie z opiniami,że rzęski trzeba usunąć koniecznie, bo drażniąc oko uszkadzają rogówkę. Ja osobiście mam podobne doTwoich spostrzeżenia - oczy łzawią trochę bardziej kiedy pies biega dużo wśród traw i szaleje na otwartym terenie / wiatr, piasek/. Te rzęsy, które odrosły są znacznie słabsze i jakby słabiej "ukorzenione" - wczoraj lekko odsunełam górną powiekę psa i łatwo udało mi się dosłownie "wyjąć" dwie rzęski /oczywiście delikatnie / zaraz dostanę po uszach za majstrowanie psu przy oku:evil_lol:/ ale mamy już w tym wprawę i pies jest przyzwyczajony do zakraplania oczu i oglądania ich. Quote Link to comment Share on other sites Share Wiesz po spacerze najlepiej zakraplać sztuczne łzy a rano przemywać Optexem. Ewentualnie gdy mocno łazwią polecam zasypki, pudrowe - specjalne do tego celu pod oczy by nie robiły się rany na skórze;). Suka przez 4 lata nie ma uszkodzonej rogówki:loveu: więc nie sądzę by rzeczywiście to miało miejsce być może przy bardzo nasilonej wadzie ale polecam wtedy najpierw zrobić badanie kliniczne z certyfikatem - bo wet podpisuje się pod tym co stwierdza. Spotkałam się już naciąganiem na niepotrzebne zabiegi :mad: Quote Link to comment Share on other sites Share Czy mogłabyś podać mi bliższe informacje nt. zasypki - ew. nazwa i czy można kupić ją w aptece. Używałam Optexu, ale mam wrażenie, że jakiś składnik działa drażniąco na oko, bo było zaczerwienione - w naszym przypadku lepiej sprawdza się zwykła przegotowana woda i te wspomniane krople ze świetlikiem, ale ze sztucznych łez nie korzystałam i oczywiście spróbuję. Ja zdecydowałam się na zabieg, bo oko mocno łzawiło i pies nieustanie tarł je łapą - oczywiście nie mam żadnej gwarancji,że przyczyną nie był jakiś stan zapalny, a rzęski były tak przy okazji :lol: Bardzo się cieszę,że odpisałaś na mój post, bo marwiła mnie perpsektywa nieuchronności kolejnego zabiegu - no i utwierdziłąm się w przekonaniu,że moje spostrzeżenia nie są pozbawione sensu. Zasypka bardzo mnie zainteresowała, bo nikt mi jej nie polecał, a pod "gorszym" okiem zauważyłam jakby małą "łysą" plamkę bez sierści na brzegu dolnej powieki. Quote Link to comment Share on other sites Author Share Ja konsultowałam się z jeszcze innym wetem, który stwierdził, że jego zdaniem zabieg nie jest konieczny, bo wydzielina z oczu jest przejrzysta i wystarczy od czasu do czasu zastosować krople antybiotykowe, sunia wzrok ma bardzo dobry. Oczy przemywam jej Optexem i to wystarcza. Dobrze, że są jeszcze uczciwi lekarze, którzy nie naciagają na niepotrzebne zabiegi, bo jeden wet to chciał jej te rzęsy usuwać co miesiąc aż do skutku oczywiście pod narkozą.:mad: Quote Link to comment Share on other sites Share Dzięki dorota1 za Twój głos w sprawie rzęsek. Wydzielina z oczek jest u nas też, ale przypomina raczej "szare śpiochy", w każdym razie nic nie wskazuje na stan zapalny bakteryjny. Wydaje mi się,że poprostu staranna higiena oka i zakraplanie np. ja jestem z kropli ze świetlikiem /dostępne w aptece za ok. 8 zł/ pozwolą na utrzymanie oka w "dobrym stanie". Po co kolejny raz obciążać psa narkozą, poza tym zabieg elektrokoagulacji zostawił u Fugi nierówną powierzchnię brzegu powiek, szczególnie dolnych, a rzęski i tak odrosły. Quote Link to comment Share on other sites 6 months later... Share Odświeżam. Mojej tymczasowiczce Ricie łzawiło od początku lewe oczko. Nie było czerwone, ani nie było ropy, wiec zaczeliśmy przemywać oczko solą fizjologiczną. Było jakby lepiej, ale oczko nadal łzawi. Dzisiaj siostra zauważyła, ze ona ma na wewnętrznej stronie powieki włoski! Czy znacie dobrego okulistę w Szczecinie? (wiem, ze byl u nas w sobotę dr Garncarza, ale już po ptakach). Jak leczenie u Waszych psiaków? Można spróbować usuwać to samemu, czy każdorazowo potrzebna jest interwencja lekarza? [url] Quote Link to comment Share on other sites Share [quote name='LAZY']Odświeżam. Mojej tymczasowiczce Ricie łzawiło od początku lewe oczko. Nie było czerwone, ani nie było ropy, wiec zaczeliśmy przemywać oczko solą fizjologiczną. Było jakby lepiej, ale oczko nadal łzawi. Dzisiaj siostra zauważyła, ze ona ma na wewnętrznej stronie powieki włoski! Czy znacie dobrego okulistę w Szczecinie? (wiem, ze byl u nas w sobotę dr Garncarza, ale już po ptakach). Jak leczenie u Waszych psiaków? Można spróbować usuwać to samemu, czy każdorazowo potrzebna jest interwencja lekarza? [URL] Wet napewno powie,że nie usuwać samemu, bo odrosną i np. mnie sugerował,że nie ma innego wyjścia tylko moje doświadczenie jest takie,że po zabiegu też odrosły. U nas te rzęsy nie rosną pod powieką tylko na samym jej brzegu i tak jakby w stronę drugiej powieki tak,że prześlizgują się po rogówce. Quote Link to comment Share on other sites Share Dzisiaj sprawdziłam jak to dokładnie wygląda u Ritki. I one rosną na brzegu dolnej powieki tworząc taką jakby szczotkę która dotyka do gałki ocznej. Wybieramy się oczywiście do lekarza, żeby nam powiedział na ile to jej nie szkodzi, bo chyba przeszkadza skoro oczko łzawi...:( Quote Link to comment Share on other sites Share Dzisiaj sprawdziłam jak to dokładnie wygląda u Ritki. I one rosną na brzegu dolnej powieki tworząc taką jakby szczotkę która dotyka do gałki ocznej. Wybieramy się oczywiście do lekarza, żeby nam powiedział na ile to jej nie szkodzi, bo chyba przeszkadza skoro oczko łzawi...:( Quote Link to comment Share on other sites Author Share U mojej suczki te rzęsy widać tylko pod mikroskopem, miała je usuwane, tak jak pisłam wcześniej, dwa razy w sposó tradycyjny czyli wyrywane pęsetą. Po pierwszy zabiegu oczy przestały łzawić na tydzień, po drugim łzawiły cały czas. Dowiedziałam się od innego weta, że usuwanie pęsetą tylko szkodzi, bo te rzęsy robią się jeszcze mocniejsze i nigdy nie usunie się wszystkich. Jeżeli już decydować się na zabieg to tylko laserem u dr Kiełbowicza we Wrocławiu lub dr Garncarza w Warszawie. I też trzeba wykonać dwa zabiegi, które wystarczą na całe życie. Wszystkie inne zabiegi są bezcelowe. Ja już nie zdecydowałam się na ponowne usuwanie, przemywamy oczy nadal Optexem, a suni to łzawienie wcale nie przeszkadza i wzrok ma sokoli. No ale każdy przypadek jest indywidualny. Quote Link to comment Share on other sites Share Teraz już nie powinno stosować się tradycyjnego usuwania dodtkowych rzęs pensetą. Preferuje się kriodestrukcję. Ale nie można zagwarantować, że po zabiegu rzęsy nie odrosną. Zazwyczaj odrastaja...i tak w kółko. Moja buldożka cierpi na ektopię rzęs (rzęsy, które powinny być na dolnej powiece przemieściły się na wew stronę górnej powieki). Jednak rzęsy są na tyle małe, że nasz okulista zadecydował,ze lepiej tego nie ruszać,jeśli nie ma ciągłego łzotku i drażnienia rogówki. Co jakiś czas musimy tylko się pojawić na kontrolę, by sprawdzić, czy "felerne rzesy" nie przeszkadzają bulwie w poprawnym widzeniu :) Quote Link to comment Share on other sites Share Lazy. jeżeli wyraźmie przeszkadza to suni i trze oczko, to bezwzględnie trzeba przejść się do vet'a jednego, drugiego i wypośrodkować opinie. Obawiam się,że innego wyjścia nie ma. Quote Link to comment Share on other sites Join the conversation You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account. Popular Contributors Week Month Year All Time 1 2 3 4 5 Forum Statistics Total Topics 108k Total Posts 14m All Activity Home Ogólne Weterynaria Okulistyka Usunięcie dodatkowych rzęs u psa

Distichiasis u psa Dwurzędowość rzęs (distichiasis) to wada rozwojowa, charakteryzująca się występowaniem pojedynczych dodatkowych rzęs lub całego ich rzędu na brzegu powiekowym, od jego strony wewnętrznej. Wada ta została opisana u kilkudziesięciu ras, u: cocker spanieli, samoyedów, owczarków collie, mopsów, japońskich chinów, pekińczyków, seterów angielskich,maltańczyków. Przyczyny dwurzędowości rzęs u psaDwurzędowość rzęs objawyRozpoznaniePodwójny rząd rzęs u psa leczenieProfilaktykaRokowanie Przyczyny dwurzędowości rzęs u psa Przyczyna choroby nie jest dokładnie poznana, ale uznaje się ją za problem dziedziczny wśród niektórych ras psów. Podejrzewa się, że wada dziedziczy się autosomalnie dominująco, ale nie zostało to dotychczas potwierdzone. Dwurzędowość rzęs objawy Dodatkowe rzęsy mogą pojawić się zarówno wzdłuż górnego, jak i dolnego brzegu powiekowego. Wyrastają one często z ujść gruczołów Meiboma, które odpowiadają za wytwarzanie warstwy lipidowej, nawilżającej gałkę oczną. Ponieważ włosy te rosnąc, kierują się w stronę gałki ocznej, powodują mechaniczne drażnienie spojówki i rogówki. Jeśli rzęsy są małe i miękkie, mogą nie wywoływać praktycznie żadnych objawów klinicznych. Gdy jest ich więcej i są one twardsze, ich obecność nie pozostaje bez konsekwencji. Obserwujemy wówczas zaczerwienienie i zapalenie spojówek, zwiększony wypływ łez oraz kurcz powiek. Przy przewlekłym, intensywnym drażnieniu rogówki mogą się na niej utworzyć uszkodzenia, czyli wrzody. Często dochodzi również do hiperpigmentacji i neowskularyzacji tej powierzchni. Zwierzęta mogą odczuwać ból i świąd, co manifestuje się pocieraniem łapą chorego oka. Rozpoznanie Rozpoznanie opiera się na badaniu okulistycznym, podczas którego stwierdza się wyrastające w kierunku gałki ocznej dodatkowe rzęsy. Chore oko wybarwia się fluoresceiną w celu sprawdzenia ciągłości powierzchni rogówki oraz sprawdza się wydzielniczość łez przy użyciu testu paskowego Schirmera. Niektóre zwierzęta, ze względu na silny ból tej okolicy, nie pozwalają na manipulacje w obrębie oka, stąd wymagana może być ich sedacja. Podwójny rząd rzęs u psa leczenie Skuteczne leczenie dwurzędowości rzęs polega na ich usunięciu z wykorzystaniem technik wymrażania (krioepilacja) lub zastosowaniem impulsów elektrycznych (elektroepilacja), aczkolwiek schorzenie może mieć charakter nawrotowy. Wyrywanie dodatkowych rzęs za pomocą pęsety, skutkować będzie szybkim ich odrostem i jest stosowane tylko w przypadkach, gdy psa ze względów zdrowotnych nie można poddać znieczuleniu. Dodatkowo leczenia wymagają wszystkie powikłania, czyli zapalenie spojówek i wrzody rogówki. Profilaktyka Nie ma żadnej profilaktyki dwurzędowości rzęs. Zalecane jest nierozmnażanie psów ze stwierdzoną wadą, gdyż istnieje ryzyko jej przeniesienia na potomstwo. Rokowanie Rokowanie dla psów ze stwierdzonym distichiasis jest dobre. Usunięcie zabiegowe rzęs z reguły nie prowadzi do powikłań i nawrotów. Ważne jest przestrzeganie zaleceń lekarza weterynarii i okresowe badanie okulistyczne, w celu wczesnego wykrycia wszelkich nieprawidłowości. Nieleczone wrzody rogówki mogą prowadzić do perforacji gałki ocznej i poważnych konsekwencji. Powstałe znamiona barwnikowe i blizny po urazach pozostają na powierzchni rogówki do końca życia. Jakie jest rokowanie dla psów ze stwierdzonym distichiasis? Rokowanie jest dobre, a usunięcie zabiegowe rzęs z reguły nie prowadzi do powikłań i nawrotów. Jak leczy się dwurzędowość rzęs u psa? Leczenie dwurzędowości rzęs polega na ich usunięciu z wykorzystaniem wymrażania (krioepilacja) lub impulsów elektrycznych (elektroepilacja), Wykorzystane źródła >> Absolwentka UWM w Olsztynie z 2012 r. Specjalista weterynaryjnej diagnostyki laboratoryjnej. Doświadczenie internistyczne i chirurgiczne zdobywałam w olsztyńskich i bydgoskich przychodniach dla małych zwierząt. Aktualnie mieszkam i pracuję w Krakowie.

Distichiasis - podwójne rzęsy, trichiasis - potrójne rzęsy Jest to wrodzona wada powieki polegająca na tym, że zamiast jednego rzędu rzęs, wystepują dwa wyraźnie widoczne rzędy rzęs lub dodatkowe, pojedyncze rzęsy usytuowane przyśrodkowo od strony oka. Rosną one w kierunku gałki ocznej lub wyrastają w miejscu, w którym rosnąć nie powinny, tzn. w bezpośredniej bliskości rogówki. Stopień uciążliwości tej anomalii dla psa zależy od miejsca wyrastania wadliwych rzęs oraz od ich ilości. Czasem oprócz prawidłowo usytuowanego rzędu rzęs, wyrastającego z brzegu powieki, widoczny jest pełny drugi rząd, czasem są to tylko nieliczne rzęsy, rosnące przyśrodkowo, od strony gałki ocznej. Jeśli te dodatkowe rzęsy są krótkie i delikatne, pies może nie odczuwać żadnego dyskomfortu. Jeśli jednak jest ich dużo, a do tego są długie, twarde i skierowane w stronę oka, ich końce mogą się stykać z powierzchnią rogówki i nieustannie ją drażnić. Dla psa jest to bardzo męczące, oko boli i łzawi, pojawia się stan zapalny a po pewnym czasie dochodzi do uszkodzenia i owrzodzenia rogówki. Pies pogarsza sytuację trąc oko łapą. Problem pojawia się częściej na górnej niż na dolnej powiece i może dotyczyć jednego lub obu oczu, Szkic po lewej pokazuje distichiasis - czyli dwurzędowość rzęs, natomiast po prawej trichiasis - trzyrzędowość rzęs. Odmianą distichiasis są rzęsy ektopowe (szkic poniżej), które rosną przez spojówkę powieki, wewnątrz płytki tarczkowej i uszkadzają nabłonek rogówki. Tak to wygląda na zdjęciu: Rzęsy ektopowe Dla psa najbardziej dokuczliwa jest dwurzędowość - distichiasis, przy której rzęsy zamiast na zewnątrz nachylają się w kierunku rogówki, drażnią ją i kaleczą. Pojawiają się one także na dolnej powiece, gdzie zazwyczaj nie występują. Bardzo podobne obrażenia obserwuje się w przypadku rzęs ektopowych. W trichiasis rzęsy są wprawdzie prawidłowo osadzone, ale nachylają się w stronę rogówki. U niektórych psów zdarzają się również nadmiernie zgrubiałe fałdy owłosionej skóry, np. u nasady nosa pekińczyków lub na czole shar pei, które dotykając gałki ocznej powodują jej podrażnienie. Objawy Pierwszą oznaką nieprawidłowości w ustawieniu rzęs jest łzawienie, które po pewnym czasie powoduje przebarwienia, szczególnie widoczne u psów o jasnej sierści. Pojawia się częste mruganie i kurczenie powiek. Pies usiłuje sobie sam z tym radzić pocierając oko łapą lub trąc nim o różne przedmioty, co nie przynosi mu ulgi, natomiast zwiększa przekrwienie oraz podrażnienie spojówek i prędzej czy później prowadzi do uszkodzenia rogówki. Jest to stan, który wymaga bardzo pilnej konsultacji lekarza okulisty. Zwlekanie z wizytą może doprowadzić do owrzodzenia rogówki, a w skrajnych przypadkach nawet do częściowej lub całkowitej utraty wzroku. Diagnoza Stwierdzenie nieprawidłowości w ustawieniu rzęs nie jest trudne. Oglądanie ich przy dobrym świetle i w odpowiednim powiększeniu pozwala na ustalenie stanu faktycznego oraz możliwości i sposobu leczenia. Jeśli pies jest spokojny nie ma potrzeby podania środka uspokajającego. Badanie jednak z reguły wykracza poza podstawowe schorzenie, bo niezwykle rzadko się zdarza, by w czasie, kiedy pies sam próbował sobie z nim poradzić, nie doszło do dodatkowych obrażeń. Leczenie Najprostsza metoda, jaką jest wydepilowanie nieprawidłowo rosnących rzęs, nie zdaje egzaminu, ponieważ po zaledwie kilku tygodniach zaczynają odrastać. Pozostaje więc leczenie chirurgiczne. Obecnie zarówno w przypadku dwurzędowości jak i trójrzędowości rzęs stosuje się głównie dwie metody: elektroepilacji i kryoepilacji. Pierwsza z nich stosowana jest w przypadku usuwania pojedynczych, lub niewielkiej liczby wadliwych rzęs, natomiast druga polega na ich wymrażaniu i wykorzystywana jest wtedy, kiedy do usunięcia jest ich bardzo dużo. Tego rodzaju zabiegi dają bardzo dobre wyniki, jednak ze względu na cykliczność wzrostu i wypadania rzęs, trzeba je czasem powtórzyć. W przypadku, gdy do usunięcia jest bardzo dużo rzęs, ze względu na możliwość powstania blizn, zabieg wykonuje się w kilku etapach. Zapobieganie Uważa się, że dwurzędowość jest dziedziczna a wysoki odsetek zachorowań wśród przedstawicieli niektórych ras (np. wyżłów weimarskich) zdaje się to potwierdzać. Ponieważ jednak do tej pory żaden ośrodek badawczy na świecie nie przeprowadził kompleksowych badań, które by potwierdziły tę hipotezę, nie ma naukowych podstaw do jej przyjęcia. Ponieważ jednak w miotach po rodzicach obciążonych tą wadą, częściej niz przecietnie pojawiają się dotknięte nią szczenięta, uznano, że zachorowania spowodowane są przez kombinację genów, która na dzień dzisiejszy niestety nie została zdefiniowana. Można więc mówić co najwyżej o skłonności rasowej, ale nie o dziedziczności. Ponieważ nie jest znana przyczyna, nie ma również testów wykrywających nosicielstwo tej choroby. W tej sytuacji zdecydowano, że w celu zapobieżenia tej anomalii, hodowcy nie powinni używać do rozrodu tych osobników, u których stwierdzono ją w stopniu wymagającym interwencji chirurgicznej, a także kojarzyć par hodowlanych, jeśli u obojga przyszłych rodziców wystąpiły widoczne objawy tej choroby. Oznacza to, że co najmniej jedno z rodziców powinno mieć potwierdzony badaniami atest, że jest wolne od tego schorzenia. Zmniejsza to wprawdzie możliwość wystąpienia wady u potomstwa, ale całkowicie jej nie eliminuje.

Zarówno ektropium, jak i entropium u psa to schorzenia związane z niewłaściwym ustawieniem powiek względem rogówki oka. Pies cierpi, a zanim jego właściciel zorientuje się, że coś jest nie tak, mija niekiedy sporo czasu. Dlatego tak ważne jest, aby regularnie zwracać uwagę na wygląd psich oczu i zachowanie zwierzaka. Jakie są objawy i metody leczenia tych chorób? Jak pomóc zwierzęciu? Przeczytaj. Na czym polega entropium powieki? Entropium to podwinięcie się powiek do wewnątrz oka. Z tego powodu rzęsy, a u długowłosych ras także sierść, podrażniają spojówkę. Powodują łzawienie oczu, a niekiedy też uszkodzenie rogówki. W kącikach oczu zbiera się ropna wydzielina, a spojówki są zaczerwienione. Pies jest rozdrażniony, traci apetyt i chęć do zabawy. Jest też niespokojny – trze łapami oczy i pociera nimi o kanty mebli, o futryny w drzwiach czy o drzewa na spacerze. Czujność właściciela powinno wzbudzić opadanie górnej powieki i tak zwany smutny wyraz pyska u psa. Niektóre rasy, z racji budowy ciała, są genetycznie narażone na to schorzenie. Czym jest ektropium u psa? Ektropium to kolejny okulistyczny problem szczekających pupili. Polega na tym, że dolna powieka niejako kurczy się i odsłania gałkę oczną i kanał łzowy, a często również trzecią powiekę. Wywinięcie powieki prowadzi do zapalenia spojówek. W odsłoniętych warstwach oka zbierają się zanieczyszczenia i drażnią wrażliwą twardówkę. To schorzenie nie jest tak bolesne jak entropium, ale powoduje podrażnienia i stany zapalne oka. Jest to genetyczna przypadłość niektórych ras psów. Entropium i ektropium – skąd biorą się te schorzenia? Powodem jest najczęściej genetyczne dziedziczenie i budowa kufy, a konkretnie duże oczy, charakterystyczne dla danej rasy. Entropium, zwane niekiedy opadającą powieką, jest często wrodzonym schorzeniem u spanieli, bokserów, bernardynów i dogów niemieckich. Z kolei ektropium to często choroba dziedziczna golden retrieverów, labradorów, buldogów angielskich i wyżłów weimarskich. Powodem może też być uraz oka, na przykład w czasie zabawy, uderzenia lub częstych podróży psa w otwartym oknie auta. Jakie inne choroby oczu może mieć twój pies? Ektropium i entropium to nie jedynie problemy, które dotyczą psich oczu. Pies, podobnie jak człowiek, ma skłonność do takich chorób, jak: zespół suchego oka – gdy produkuje ono za mało łez, konsekwencją jest często owrzodzenie rogówki;nadmierne łzawienie – spowodowane słabym odprowadzaniem łez przez kanaliki łzowe, a objawem są zacieki pod okiem na futrze pyska;jaskra – objawiająca się zamgleniem i wytrzeszczem oczu, nieleczona prowadzi do utraty wzroku;zaćma – czyli zmętnienie soczewki, powodujące zaburzenia ostrości widzenia. Sprawdzaj regularnie stan oczu swojego psa Aby zapobiec pogłębianiu się schorzeń, pamiętaj o odpowiedniej higienie kufy swojego pupila. Przemywaj oczy czystym wacikiem i sprawdzaj, czy nie są podrażnione. Przypatrz się, czy brzeg powieki nie wywija się do środka ani na zewnątrz. Idź z psem do weterynarza, gdy tylko zobaczysz pierwsze objawy chorób, w tym tych okulistycznych. Nie pozwól, aby w trakcie jazdy autem pies trzymał głowę w otwartym oknie. Naraża go to na wysuszenie oczu lub uderzenie gałęzią, czy odbitym kamieniem. Na szczęście weterynaria zna sposoby na wyleczenie entropium u psa. Na czym polega chirurgiczne leczenie entropium? U szczeniąt poprawę przynosi podawanie przepisanych przez specjalistę lekarstw. Trudniej jest w przypadku dorosłych psów z zaawansowaną entropią. Doświadczony lekarz weterynarii może przeprowadzić zabieg chirurgiczny polegający na korekcji opadającej powieki. W znieczuleniu ogólnym usuwa nadmiar skóry z powieki i nakłada szwy, które zdejmuje po około 10 dniach. Kształtuje wygląd oka za pomocą plastyki powieki. Podczas rekonwalescencji psa należy odkażać oko i smarować ranę specjalną maścią. Schorzenia oczu mogą przytrafić się większości psów, choć entropium i ektropium są charakterystyczne głównie dla wymienionych wyżej ras. Jeśli więc zamierzasz kupić rasowego psa, to jeśli tylko masz taką możliwość, sprawdź jego pochodzenie oraz wygląd i stan zdrowia jego rodziców. Jeśli natomiast jesteś już właścicielem psa, pamiętaj o regularnym sprawdzaniu stanu jego oczu.

Heterochromia oczu polega na różnym zabarwieniu tęczówek u psa. Czworonogi z tą cechą mają zazwyczaj jedno oko brązowe, a drugie – niebieskie. Różne kolory oczu u psa mogą być cechą genetyczną (dziedziczną) lub nabytą na skutek choroby lub urazu. Genetyczna heterochromia występuje najczęściej u psów rasy siberian husky, alaskan malamute, border collie, owczarków szetlandzkich i dalmatyńczyków. Niebieski kolor tęczówki może sprawić, że oko stanie się bardziej podatne na choroby. Dlatego pies z heterochromią będzie wymagał regularnej kontroli okulistycznej. Tęczówki oczu u psa mogą przybierać różne kolory. Najpowszechniejszymi z nich są niewątpliwie brązowy i miodowy, który domowe czworonogi odziedziczyły po swoich przodkach. W niektórych rasach można także powszechnie spotkać oczy niebieskie nadające zwierzakom nietypowy bajkowy wygląd. Zdarzyć się jednak może, że jedna tęczówka psa jest brązowa, a druga – niebieska. Tę cechę nazywa się heterochromią oczu. Dlaczego niektóre psy mają różnokolorowe tęczówki? I czy heterochromia oczu u psa wpływa na jego wzrok? Skąd bierze się heterochromia oczu u psa? Słowo „heterochromia” pochodzi z języka greckiego i oznacza dosłownie „różne kolory”. To zjawisko, w którym tęczówki oczu u psa mają różne barwy. Najczęściej jedno z nich jest brązowe, a drugie – niebieskie. Różnica zabarwienia tęczówek wynika z nierównej ilości obecnych w nich melanocytów – komórek produkujących melaninę, czyli barwnik odpowiadający za kolor nie tylko oczu, lecz także skóry, sierści i pazurów. Dlatego występowanie różnych odcieni oczu u psów jest związane często z umaszczeniem heterochromii oczu u psów Heterochromia oczu u psów ma najczęściej charakter dziedziczny, czyli jest przekazywana czworonogowi w genach od rodziców. Wrodzona pojawia się zazwyczaj u zwierząt o umaszczeniu marmurkowym, dereszowatym i z białymi łatami na głowie. Może przybierać trzy różne formy: pełną – cała tęczówka oka psa różni się kolorem od drugiej; częściową – tylko fragment jednej z tęczówek jest niebieski; centralną – zmiana koloru tęczówki dotyczy tylko jej środka okalającego źrenicę. Innym rodzajem tej przypadłości jest heterochromia nabyta na skutek choroby, w wyniku której dochodzi do mechanicznego uszkodzenia oka. Jedną z przypadłości mogącej wpłynąć na barwę tęczówki u psa jest entropium, w którym oko jest drażnione przez rzęsy na wywiniętej do środka powiece. Utratę pigmentu mogą spowodować także stany zapalne, urazy i niektóre podawane zwierzakowi leki. Jakie rasy mogą mieć różnokolorowe oczy? Różnokolorowe oczy to cecha kojarząca się najczęściej z rasami północnymi, takimi jak siberian husky czy alaskan malamute. Jednak genetyczna heterochromia wystąpić może także u innych psów o umaszczeniu marmurkowym, dereszowatym lub łaciatym. Wśród czworonogów z jednym okiem niebieskim przeważają takie rasy, jak border collie, owczarek szetlandzki, owczarek australijski w typie amerykańskim, australian cattle dog, dalmatyńczyk, dog niemiecki o umaszczeniu arlekin czy catahoula leopard dog. Jednak heterochromia może pojawić się sporadycznie także u jamników, shih-tzu i wszelkiej maści kundelków. U niektórych ras różnokolorowe oczy są traktowane jako wada, która wyklucza danego psa z dalszej hodowli. Czy heterochromia powoduje problemy ze wzrokiem u psa? Genetyczna heterochromia oczu u psów rzadko powoduje problemy ze zdrowiem. Niebieska tęczówka pozbawiona ochronnego pigmentu może być jednak nieznacznie bardziej narażona na szkodliwe promieniowanie UV, co zwiększa ryzyko nowotworów oka u psa. Jedno niebieskie oko może też być związane z wystąpieniem jednostronnej głuchoty u czworonoga. Melanina bierze bowiem udział w kształtowaniu się struktur ucha u psów, a jej brak może spowodować wady rozwojowe skutkujące całkowitą lub częściową głuchotą. Dlatego czworonogi o różnokolorowych oczach powinny przechodzić regularne badanie wzroku. We wczesnym szczenięctwie zaleca się także badanie słuchu metodą BAER. Nabyta heterochromia pojawiająca się u dorosłego psa jest natomiast wynikiem problemów zdrowotnych. Nieleczone dolegliwości mogą skutkować stanami zapalnymi, zwiększonym ciśnieniem w oku, a nawet całkowitą utratą wzroku. Każda zmiana tęczówki u dorosłego psa powinna być więc wskazaniem do dokładnego przebadania zwierzęcia u okulisty. MAMY DLA CIEBIE PREZENT! Zapisz się do newslettera i już teraz odbierz za darmo e-book „50 ras w sam raz do kochania” Podziel się tym artykułem:Aleksandra ProchockaSpecjalista do spraw żywienia psów, zoopsycholog, wolontariusz w Schronisku na Paluchu. Absolwentka studiów magisterskich na Wydziale Nauk o Zwierzętach, SGGW.

Czy zauważyłeś, ile psów ma czerwonawebrązowe zabarwienie ich futra? Występuje najczęściej tam, gdzie łzy zwilżają futro wokół oczu psa lub wokół ich ust, gdzie ślina zwilża futro, a także gdy lizają stopy i przednie powoduje plamy u psów? To odbarwienie jest spowodowane przez chemikalia zwaneporfiryna. Porfiryny są wydalane głównie przez żółć i przewód pokarmowy, ale u psów znaczna ilość porfiryny jest wydalana przez łzy, ślinę i mocz. Ślina i łzy zawierają substancje zwane porfirynami, które plamią jasne futro różowe, czerwone lub brązowe. Porfiryny są grupą związków organicznych, z których wiele występuje w przyrodzie. Jedną z najbardziej znanych porfiryn jest hem, pigment w krwinkach czerwonych. Jeśli kiedykolwiek zauważyłeś białego psa, który lizał lub żuł nogę, włosy w tym obszarze staną się żelazo-brązowe. Rzeczywistą przyczyną plam jest porfiryna we łzach i plamy występują u psów?Niektóre psy produkują nadmierne łzy - przede wszystkim dlatego, że kiedy ludzie stawali się wilkamiw dzisiejszym najlepszym przyjacielu hodowla selektywna stworzyła krótkie nosy i wystające oczy, które przyczyniają się do nienormalnie wąskich i często krzywych przewodów łzowych. Niektóre schorzenia powodujące nadmierne łzawienie i lizanie są związane z nadmiernym wybarwieniem, ale nie są przyczyną plam. Oprócz alergii i czynników drażniących, które mogą powodować nadmierne lizanie, przyczyną mogą być problemy anatomiczne, takie jak wrastanie rzęs, entropia, nieprawidłowo małe otwory w kanałach łzowych i substancje drażniące, takie jak dym porfiryny pozostają w kontakcie z włosami, zwłaszcza w białych płaszczach, przez cały czas powstaje plama chemiczna. Jest to praktycznie niemożliwe do usunięcia po barwienie porfiryn jest poważne u psów? Na szczęście barwienie porfirynami jest samo w sobie problemem kosmetycznym i nie psuje psa. Jednak podstawowy lub przyczynowy problem może być znaczący. Nieprawidłowości powiek może powodować znaczny dyskomfort. Nadmierne ślinienie może być spowodowane dyskomfortem w jamie ustnej, takim jak choroby dziąseł lub problemy z zębami. A psy, które lizały i drapały się po twarzach, stopach, pachach i genitaliach często cierpią na alergie, które mogą powodować twój pies doświadcza barwienia porfirynami, upewnij się, że Twój lekarz weterynarii przeprowadził pełne badanie fizyczne, aby wykluczyć te barwienie porfiryn może być prowadzone u psów? Oczywiście częścią odpowiedzi jest zapobieganiepłyny zawierające porfirynę pozostające w kontakcie z włosami. Regularne czyszczenie może zapewnić minimalną pomoc. Długie wcieranie włosów w oczy może również pomóc w utrzymaniu czystych i suchych leczy się barwienie psów? Chociaż nieco brzydkie, spowodowało to zabarwienieprzez porfiryny jest po prostu - kosmetycznie brzydkie. Plamy nie powodują dyskomfortu. Chociaż w przeszłości antybiotyki stosowano z mieszanymi wynikami w celu kontrolowania barwienia, nie można zalecić stosowania antybiotyków w przypadku problemów do lekarza weterynariiOczy mojego psa są poplamione krwawymi łzami. Co powoduje barwienie?Co spowodowało zabarwienie stóp mojego psa na czerwono?Zasoby:Magnusson, Greg. „Przewodnik weterynaryjny po plamach z łez”. Leo 's Pet Care Veterinary Clinic. 27 lipca 2012 r. Internet.

W momencie kiedy nasz pupil ma problemy z oczami, nie jesteśmy w stanie stwierdzić czy to uraz mechaniczny, wirusowa choroba czy wada wrodzona. Warto zapoznać się z tym co może dolegać naszemu psu, dlatego przedstawiamy dziesięć najczęstszych chorób oczu u psów. Kiedy występuje u psa choroba oczu? Wszystkie choroby oczy u psów mają bardzo podobne objawy, tj.: mrużenie oka, łzawienie, pocieranie łapą o chore oko, zaczerwienienie spojówek, światłowstręt, pogorszenie wzroku, utarta wzroku. Dziesięć chorób oczu najczęściej występujących u psów Urazy mechaniczne i ciała obce W przypadku urazów do uszkodzenia może dość podczas zabawy, walk między psami, czy też biegania psa po nieznanym terenie. Najczęściej można zaobserwować mrużenie oka, ból czy krwawienie. W przypadku ciał obcych, w oku może pojawić się właściwie wszystko od źdźbła trawy, piasek, kończąc na cierniach. Wywołują one silny ból i mrożenie. Pies często pociera łapą o oko, aby pozbyć się ciała obcego. Wypadnięcie gałki ocznej Jest to stan który wymaga natychmiastowej interwencji lekarza weterynarii. Gałka oczna przesuwa się do przodu, wypadając z oczodołu, co powoduje bardzo duży ból. Wrzód rogówki Polega on na przerwaniu ciągłości rogówki oka. Dzielą się na powierzchowne i głębokie. Wrzody rogówki mogą występować przez zapalenie bakteryjne oczu, ciała obce, nieprawidłową produkcję łez. Zapalenie spojówki i trzeciej powieki Objawia się łzawieniem, mrużeniem oka, zaczerwienieniem spojówek i ich obrzękiem. Najczęściej dotyczy obu oczu. Powodem występowania schorzenia może być wirus, bakteria, chlamydia czy też alergia. Wypadnięcie gruczołu trzeciej powieki To schorzenie szerzej opisaliśmy w artykule „Zespół wiśniowego oka – czyli wypadnięty gruczoł trzeciej powieki” – polecamy lekturę. Entropium i ektropium Są to choroby wrodzone. Entropium najczęściej występuje u chow-chow, psów ras brachycefalicznych, shar pei, psów rad olbrzymich. Z kolei ektropum najczęściej dotyka bernardynów, mastifów, retriverów, spanieli, psów gończych. Entropium to sytuacja w której krawędź powieki zawija się do środka, powodując że rzęsy i włosy powieki drażnią rogówkę oka, co wywołuje łzawienie, mrużenie oka, zapalenie lub uszkodzenie rogówki, a także jej perforację. Ektropium to wywinięcie brzegu powieki na zewnątrz, co powoduje odsłonięcie spojówki powieki. Powoduje upośledzenie pracy filmu łzowego oka, co prowadzi do chorób rogówki i pogorszenia widzenia. Skórzak Wada wrodzona, która powoduje że na rogówce lub spojówce znajduje się widoczna skóra z włosami. Grudkowate zapalenie trzeciej powieki Najczęściej chorują na nie psy młode do roku życia. Po wewnętrznej stronie trzeciej powieki występują grudki chłonne, które zaatakowane przez wirusy powiększają się i drażnią rogówkę która znajdującą się bezpośrednio pod nimi. Zaćma Psy również chorują na zaćmę, objawia się niebiesko mlecznym kolorem źrenicy. Jest to choroba przewlekła prowadząca do utraty wzroku. Jaskra Wywołana jest przez wzrost ciśnienia w gałce ocznej, może być spowodowana przez inne choroby oka lub związana z nieprawidłowym kątem przesączania. Choroba objawia się rozszerzeniem źrenicy, powoduje uszkodzenie nerwu wzrokowego, a także silny ból. Zapraszamy do Alphavet Jeżeli zauważyłeś u swojego psa niepokojące objawy, skontaktuj się z nami. Zrobimy wszystko by podczas leczenia czuł się komfortowo i aby szybko wrócił do zdrowia.

Właściciele czworonogów, pragną dowiedzieć się, jakie są najczęstsze choroby oczu psa – rodzaje, objawy, jak sobie z nimi radzić? Przydatne informacje na ten temat znajdują się w poniższym tekście. Narząd wzroku to bardzo ważny zmysł, nie tylko u ludzi, ale również u psów. Wiele czworonogów, narażonych jest na różnego rodzaju schorzenia, dotyczące ich oczu, co może znacząco obniżać komfort ich życia. Choroby oczu u psa nieprawidłowo diagnozowane lub w ogóle nieleczone, mogą doprowadzić do częściowej lub całkowitej utraty wzroku. Dlatego też bardzo ważne znaczenie ma regularne badanie oczu i niebagatelizowanie takich objawów, jak przekrwienie, łzawienie, czy nagłe puchnięcie powiek. Choroby oczu u psa nie należą do rzadkości. Ich pierwszym symptomem może być pocieranie a także częste mrużenie lub nieustępujące zaczerwienienie oczu. Niektóre rasy mają szczególne predyspozycje do schorzeń, obejmujących narząd wzroku. Wynika to ze specyficznego układu ich czaszki, a także osadzenia w niej samego oka. Rasy takie, jak chihuahua, pekińczyk, shih tzu, jak również basset, mogą cierpieć na częstsze zapalenie i podrażnienie gruczołów łzowych lub zaczerwienienie spojówek. Leczenie chorób oczu w gabinecie weterynaryjnym, często polega nie tylko na stosowaniu wybranych farmaceutyków, ale także na wdrażaniu procedur zabiegowych, polegających na mechanicznym usuwaniu powstałego problemu lub konsekwencji przebytego urazu narządu wzroku. Do najczęstszych chorób narządu wzroku u psa, należą entropium a także ektropium. Zdarzają się one nie tylko u psów, ale również u kotów, nie tylko rasowych, ale i popularnych dachowców. W większości przypadków entropium i ektropium, wynikają z wad wrodzonych, które bardzo często pojawiają się u przedstawicieli niektórych ras psów. Niekiedy tego typu choroby oczu, powstają w wyniku urazu mechanicznego powieki, przewlekłego stanu zapalnego, czy skurczu, spowodowanego problemami o podłożu neurologicznym. Do najczęstszych chorób narządu wzroku u psa, należą entropium a także ektropium. Objawy choroby oczu psa Pierwszym objawem entropium lub ektropium jest: intensywne łzawienie, pocieranie pyskiem lub głową o dywan czy inne miękkie materiały, intensywne tarcie łapą w okolicach oczu, towarzyszy temu zapalenie rogówki lub intensywne przekrwienie spojówek, Najczęstsze choroby oczy u psa Entropium Entropium u psa polega na podwinięciu się jednej z powiek górnej lub dolnej, a w niektórych przypadkach obu. Podwinięcie następuje w stronę gałki ocznej, czyli do wewnątrz. Wywinięcie powieki dolnej jest znacznie częstsze niż górnej. Problem ten powoduje, że rzęsy i sierść nieustannie mają kontakt z powierzchnią oka, co doprowadza do podrażnienia i w konsekwencji przewlekłego stanu zapalnego. Obejmuje on, zarówno rogówkę, jak i spojówkę, a w przypadku zaniechania jakiegokolwiek leczenia, również głębsze struktury narządu wzroku. Oko zaczyna intensywnie łzawić, boleć, a pies traci zdolność prawidłowego widzenia. W wyniku entropium czworonóg próbuję za wszelką cenę odwinąć nieprawidłowo ukształtowaną powiek, poprzez mechaniczne drażnienie okolic narządu wzroku, przy pomocy swoich łap. Przyczyny Nieleczone entropium lub też niewłaściwa diagnoza, postawiona w gabinecie weterynaryjnym, może w konsekwencji doprowadzić do całkowitej utraty wzroku lub też bardzo poważnego uszkodzenia oka. Wywinięta powieka, powinna zostać natychmiast skorygowana. Zdaniem naukowców, zajmujących się genetyką i dziedziczeniem chorób przez czworonogi, entropium może być przenoszone genetycznie, szczególnie u tych szczeniąt, których przodkowie cierpieli na podobne dolegliwości. Entropium jest podstawową przeszkodą, uniemożliwiającą dalsze wystawianie psów czy rozmnażanie ich w hodowli. Wywinięta powieka, często występuje u zwierząt młodych, choć dotyczy także osobników dorosłych i tych w nieco starszym wieku. Czasami zdarza się, że jest to schorzenie nabyte, wynikające z wcześniej doznanego, poważnego urazu oka. Wywinięta powieka, powinna zostać natychmiast skorygowana. Jakie rasy są w szczególności narażone na choroby oczu? Rasy, u których najczęściej występuje entropium, to buldog angielski, labrador, retriever, dog niemiecki, ogar polski, seter irlandzki, bernardyn, bullmastiff, rottweiler i chow chow. Oprócz tego na wywinięcie powieki cierpią także przedstawiciele rasy Shar Pei i golden retriever. Entropium może zdarzyć się także u psów wielorasowych. Ta wada genetyczna nierzadko przekazywana jest przez suki, których rodzice byli spokrewnieni z wyżej wymienionymi psimi rasami, będącymi przedstawicielami raz narażonych na tego typu dolegliwość. W przypadku mieszańców, diagnoza i postępowanie lecznicze, odbywają się w taki sam sposób, jak u psów rasowych. Jak leczyć choroby oczu u psa? Schorzenie to można bardzo łatwo wykryć we wczesnym stadium rozwoju zwierzęcia. Szczególnie w drugim i trzecim miesiącu jego życia. Wówczas istnieje bardzo duża szansa na całkowite wyleczenie tej wady, bez potrzeby stosowania zabiegów chirurgicznych. Dzieje się tak z powodu tego, że głowa szczeniaka nadal jest w fazie wzrostu, dlatego też pies dostaje wyłącznie wsparcie farmakologiczne. Pozwala to powrócić powiece do swojego normalnego ułożenia, bez potrzeby korzystania z zabiegów operacyjnych. W przypadku psów starszych i w podeszłym wieku, entropium wymaga przeprowadzenia niekiedy dość skomplikowanego leczenia chirurgicznego. Lekarz weterynarii stosuje mechaniczne metody przywracania prawidłowej pozycji powieki. Rekonwalescencja po zabiegu, może trwać od kilku dni do nawet kilku miesięcy. Wszystko zależy od stanu zdrowia danego pupila. Tego typu choroby oczu u psa, nie mogą być leczone chirurgicznie, gdy cierpi on na poważne schorzenia kardiologiczne i neurologiczne, uniemożliwiające podanie mu narkozy. W przypadku, gdy stan zdrowia nie pozwala na przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego, pomocne w leczeniu entropium, mogą być podawane psu medykamenty i ciągła kontrola narządu wzroku. Jak leczyć choroby oczu u psa? Ektropium Objawy Choroby oczu u psa, mogą dotyczyć także problemów, związanych z zawijaniem się dolnej powieki na zewnątrz od oka. Przypadłość ta nosi nazwę ektropium. Jej charakterystyczne objawy są zauważalne niemal od razu, od czasu pojawienia się tych problemów z narządem wzroku. Pies ma wyraźnie odsłonięte dolne powieki w taki sposób, że zauważyć można charakterystyczne zagłębienie. Odsłonięty narząd wzroku u psa, uwidacznia powiekę i spojówkę. Wolna przestrzeń, która powstaje pomiędzy tymi elementami budowy narządu wzroku, powoduje, że zaczyna gromadzić się w niej kurz, pyłki, a także inne zanieczyszczenia. Powodują one stopniowe podrażnienie delikatnej struktury oka, doprowadzając do stanów zapalnych i intensywnego przekrwienia spojówek. Ektropium często wiąże się z nadmierną produkcją łez. Przypadłość ta nie ma nic wspólnego z żadnymi dolegliwościami bólowymi, odczuwanymi przez psa. Jednakże zaniechanie jakiegokolwiek leczenia może być przyczyną licznych, nawet bardzo poważnych powikłań. Jakie rasy są w szczególności narażone na choroby oczu? Ektropium bardzo często występuje u psów rasowych z charakterystyczną budowa oka, głównie u wyżłów weimarskich, amstaffów, bokserów, spanieli i mastifów, a także innych psów, zaliczanych do kategorii molosowatych. Nadmiernie przekrwione oczy i pojawiające się załzawienie oczu, jest często symptomem poważnej choroby. Ektropium również może ujawnić się u mieszańców, chodź przypadłość ta wynika przede wszystkim z ukształtowania powiek i woreczka łzowego. Właściciele pupili, którzy zauważyli jakieś problemy ze wzrokiem u swojego psa, powinni jak najszybciej udać się do gabinetu weterynaryjnego, w celu oceny, jakie konkretnie schorzenie, dotyczy posiadanego przez nich czworonoga. Jak leczyć choroby oczu u psa? Ektropium wykryte w bardzo wczesnym wieku nie powoduje żadnych powikłań i nie wpływa też na kondycję oraz samopoczucie danego psa. W przypadku zwierząt dorosłych i starszych, nieleczone ektropium i entropium, powodują trudne do samodzielnego leczenia stany zapalne, przekształcające się w przewlekłe. Wiążą się one z pogorszeniem zdolności widzenia, nadmiernym łzawieniem i tendencją do szybkiego podrażnienia spojówek. Zaczerwienione i przekrwione oczy, są bardzo wrażliwe na niektóre bodźce. Jakie rasy są w szczególności narażone na choroby oczu? Wymienione wyżej choroby oczu psa, mogą negatywnie wpływać na jego zdolność percepcji, a także powodować dolegliwości bólowe, wymagające podawania mu specjalnie dobranych medykamentów. W przypadku pojawienia się jakichkolwiek dolegliwości, nie należy podejmować prób samodzielnego leczenia pupila w domu. Choroby oczu u psa, wymagają interwencji lekarza weterynarii, ponieważ tylko ten specjalista jest w stanie postawić prawidłową diagnozę i wdrożyć specjalistyczne leczenie. Tylko wówczas jest szansa na to, że pupil pozbędzie się problemów z narządem wzroku i odzyska utracone zdrowie.

Maltańczyk jest jedną z najstarszych ras psów, zaraz obok samojeda, basenji czy shih tzu. Jego historia sięga starożytności, a pierwsze, oficjalne wzmianki są już z IX w. Urzekły one wszystkie warstwy społeczne. Ludziom w osadach te psy pomagały w zwalczaniu myszy i innych małych gryzoni, arystokracji służyły jako towarzystwo i ocieplacze do rąk, a artystów inspirowały do tworzenia. Maltańczyki występują na wielu obrazach, rzeźbach, a nawet są podmiotami w wierszach. Czym te urocze, białe pieski podbiły serca ludzi? Aktualnie maltańczyki wiodą prym jako psy do towarzystwa. W Polsce pojawiły się już w okolicach 1320 roku, jednak rozkwit rasy nastąpił w okresie międzywojennym. II Wojna Światowa znacząco osłabiła i zdziesiątkowała populację maltańczyków, natomiast po jej zakończeniu rozpoczęto ponowne wzmacnianie rasy i od tamtej pory nie ma ona sobie równych. Jak wyglądają maltańczyki? Wzorzec rasy Niewielkie, białe i puszyste psy należą do sekcji biszonów we wzorcu z FCI. Samce są nieznacznie większe i cięższe od samic. Ogólnie waga maltańczyka powinna mieścić się w przedziale 2 – 4 kg, natomiast wysokość w kłębie (najwyższy punkt tułowia psa, mniej więcej nasada szyi, na wysokości łopatek) to od 20 do 25 cm. Charakterystyczne dla tej rasy są czarne, idealnie okrągłe, duże oczy, które na tle białej sierści wyglądają jak węgielki. Nos, wargi, powieki i poduszki łap również są czarne. Takie połączenie nadaje maltańczykom niezwykle uroczy i słodki wygląd. Ich kufa jest średniej do małej długości. Uszy lekko uniesione, trójkątne. Głowa jest raczej szeroka, a szyja długa. Sylwetka maltanów wpisana jest w prostokąt, grzbiet prosty i długi, zakończony wysoko osadzonym, zagiętym ogonem. Chód bardzo płynny, lekki. Psy te są już na tyle małą rasą, że niebezpieczne jest jeszcze ich miniaturyzowanie. Tzw. miniaturka maltańczyka może cierpieć na wiele poważnych chorób. Masa ciała oraz wzrost maltańczyków powinien mieścić się w granicach wyznaczonych przez wzorzec. Szata maltańczyków jest ich wizytówką – gęsta, długa i biała. Dodatkowo, dopuszczalny jest jedynie lekki odcień kości słoniowej. Wszystkie inne zabarwienia czy znaczenia dyskwalifikują psa z rasy. Na brwiach włosy tworzą piękne kłosy, wyglądające niczym rzęsy i dodające uroku psu. Okrywa włosowa psów tej rasy powinna być lśniąca, jedwabista i gładka w dotyku. Dosyć gęsta i ciężka. Nie dopuszczany jest włos kręcony, kędzierzawy czy lokowany. Jedynie na łapach w okresie szczenięcym możliwy jest włos lekko kędzierzawy. Pies maltańczyk - pielęgnacja i fryzury Sierść maltańczyków wymaga regularnej pielęgnacji. Brak włosów puchowych sprawia, że te psy bardzo mało linieją, ale jednocześnie taka struktura okrywy włosowej ma silne tendencje do kołtunienia i do zbierania wszystkiego dookoła w czasie spacerów. Co najmniej raz w miesiącu, a często i co dwa tygodnie, należy maltańczyki kąpać. Zaleca się szampony do skóry delikatnej, a sierści białej. Dobrym pomysłem są także szampony nawilżające. Przed każdą kąpielą należy psa dokładnie wyczesać. Nakładanie szamponu i wmasowywanie go powinno być wykonywać delikatnie, ruchami do dołu, aby nie skołtunić mokrej sierści. Suszenie najlepiej rozpocząć ręcznikiem, a następnie suszarką i jednocześnie czesać włosy. Opiekun maltańczyka musi przygotować się na codzienne sesje czesania psa. W tym celu najlepiej przyzwyczajać psa od małego. Zaleca się używanie grzebienia metalowego o wąskim rozstawie ząbków, ewentualnie po rozczesaniu - pudlówki. Można zaopatrzyć się w nożyczki dobrej jakości w celu strzyżenia i podcinania sierści. Akcesoria i kosmetyki do pielęgnacji maltańczyków Sierść maltańczyków można podcinać lub ścinać, bez obawy o niewłaściwe późniejsze odrastanie. Jednak wybierając się już do groomera warto wypróbować nowe fryzury dla swojego pupila - dłuższe włosy na uszach czy kufie lub odwrotnie - kufa przycięta na okrągło. Na głowie można zebrać kucyk. Włosy na grzbicie mogą tworzyć piękną suknię lub być przycięte na sportowo. Pamiętać należy o okresie letnim, kiedy to za krótkie ogolenie psa może skutkować poparzeniami słonecznymi lub udarem. Do codziennych obowiązków opiekuna będzie należało również przemywanie oczu. Co pewien czas należy podcinać pazury psa, a także wyrywać włosy z uszu. Te niewielkie pieski lubią być rozpieszczane. Posłanie dla psa maltańczyka powinno być miękkie, puchate, ale dosyć niskie, aby pies mógł bez problemu do niego wejść. Legowisko dla maltańczyka najlepiej ustawić je na widoku, bo te psy uwielbiają być blisko ludzi, nawet podczas spania. Zdrowie maltańczyków Rasa ta uchodzi za wyjątkowo zdrowotną i długowieczną. Odpowiednio pielęgnowane dożywają 20 lat w zdrowiu i witalności. Nie mają szczególnych tendencji do chorób genetycznych. Należy jednak uważać na ich masę ciała, gdyż są to łakomczuchy. Dobrze dobrana karma pozwoli na zachowanie zdrowia i ładnej sylwetki psa. Podstawą jest wysokiej jakości, łatwostrawny pokarm, bazujący na mięsie. Bardzo ważne jest zbilansowanie, również pod kątem witamin i kwasów Omega, które poprawią wygląd i stan sierści. Należy mieć na uwadze, że są to delikatne psy, u których mogą rozwijać się alergie pokarmowe. Dlatego, aby temu zapobiec zaleca się od szczenięctwa podawać pełnowartościowe karmy. Nie wolno podawać psom ludzkiego jedzenia, może ono doprowadzić jedynie do tycia, problemów gastrycznych, a nawet poważniejszych schorzeń. Odpowiednie żywienie i nie przekarmianie psa pozwoli również na zachowanie w zdrowiu jego układu kostno-szkieletowego, w szczególności stawów. Jako psy ras małych, są one narażone na wypadanie rzepki. W młodym wieku należy oszczędzać psa i nie fundować mu zbyt dużego wysiłku fizycznego, gdyż może to zwiększyć możliwość problemów ze stawami. Typową dla maltańczyków przypadłością są tzw. zacieki lub przebarwienia w okolicy oczu i ust. Przy oczach może to być spowodowane niedrożnością kanalików łzowych, podrażnianiem spojówek przez dotykające włosy lub zapaleniami spojówek. Dodatkowo, dosyć szybko pojawia się kamień nazębny u psów tej rasy, więc obowiązkowa jest pielęgnacja i higiena uzębienia od najmłodszych lat. Maltańczyk - cena Powyższe inforamcje o zdrowiu maltańczyków dotyczą jednak psów z legalnej, dobrej hodowli. Tylko one gwarantują długie i szczęśliwe życie psa. Należy się wystrzegać pseudohodowli czy niepewnych źródeł. Cena maltańczyka z rodowodem, w zależności od wielkości, doświadczenia oraz prestiżu hodowli, może wynosić od 1 500 zł do nawet 3 000 zł za psa nakolankowego. Cena maltańczyka kupionego z myślą o założeniu hodowli to koszt kolosalnie większy. Przed kupnem psa należy odwiedzić hodowlę, zwrócić uwagę na rodziców wybranego szczeniaka oraz na cały miot szczeniąt. Hodowca powinien bez problemu opowiedzieć o całej psiej rodzinie i w razie potrzeby pokazać wyniki niezbędnych badań. Zdarza się, że hodowle szukają dobrego domu dla swoich rasowych piesków, które już np. nie będą praktykowały w hodowli. Wiele ludzi również wystawia ogłoszenia "maltańczyk za darmo", z różnych życiowych powodów. Maltańczyk - usposobienie, charakter Wesoły, towarzyski, uwielbiający kontakt z człowiekiem. Taki jest pies maltańczyk. Odnajdą się one wszędzie, byle by być ze swoim opiekunem. Z tego względu nie są polecane dla osób, których często nie ma w domu. Długotrwały i regularny brak towarzystwa bardzo źle wpływa na psy tej rasy, mogą popaść w depresję i lęk separacyjny. Wbrew pozorom są to psy delikatne i wrażliwe. Samo podniesienie na nie głosu jest karą, którą doskonale rozumieją. Częste przebywanie z opiekunami nie oznacza jedynie siedzenia na kanapie. Maltańczyki lubią zabawy i treningi. Mogą brać udział w psich sportach – cechują się dobrą kondycją i szybko się uczą. To psy pojętne, ale trzeba od małego wpajać im pewne zasady. Jako małe, sprytne psy, mogą szybko wykorzystać każdą nieuwagę opiekuna. W stosunku do obcych są nieśmiałe i raczej nieufne. Gości przywitają szczekaniem, ale szybko się dają przekupić, np przysmakami dla psa. Bardzo ważna jest socjalizacja maltańczyków już od wieku szczenięcego, pozwoli to na przyzwyczajenie psa i zaznajomienie go z różnymi sytuacjami. Takie małe pieski, z uwagi na ich dobro, nie są polecane do rodzin z bardzo małymi dziećmi. Mogą one niechcący zrobić małym psom poważną krzywdę. Również podczas zabaw z większymi psami należy uważać, aby nie zaszło za daleko. Psy rasy maltańczyk chętnie się przytulają, leżą na kolanach i śpią wraz z opiekunami. Dobrze wychowany i zsocjalizowany pies jest wspaniałym przyjacielem i towarzyszem we wszystkich codziennych czynnościach na długie lata. O tym jak wybrać najlepsze imię dla suczki maltańczyka pisaliśmy we wcześniejszych tekstach. Ciekawostki o maltańczykach: W grobowcu faraona Ramzesa II odnaleziono rzeźby maltańczyków Już w IX w. Artystoteles wspomina maltańczyki w stworzonym przez siebie spisie psów Maltańczyki do Wielkiej Brytanii dotarły w I w. Wbrew pozorom nazwa rasy nie ma związku z Maltą, a z portami, pierwszy człon nazwy wywodzi się od semickiego „malat”, czyli portu, zatoki Maltańczyki były ulubieńcami królowej Francji Marii Antoniny, brytyjskiej królowej Wiktorii, cesarzowej Józefiny Bonaparte Sprawdź imiona dla maltańczyka Karolina Łuszczyk

Jest coś relaksującego w zobaczeniu swojego pupila rozciągniętego obok Ciebie podczas snu. To jeden z najlepszych momentów w ciągu dnia dla wielu osób. właściciele psów i ich psy. Niektórzy właściciele mogą być nieco zaniepokojeni, gdy zauważą, że ich pies śpi z otwartymi oczami. Jednak może to nie być nic, o co trzeba się martwić, więc oto, co musisz wiedzieć, gdy widzisz psa śpiącego z otwartymi oczami Oczy są ważne Oczy i dobre widzenie są ważne zarówno dla ludzi, jak i dla psów. W przeszłości, dla psów, posiadanie dobrego wzroku było różnicą między byciem ofiarą, a byciem drapieżnikiem. Ponieważ oczy są tak ważne, ewolucja opracowała sposoby ich ochrony. Mamy powieki, rzęsy i odruch mrugania. Powieka chroni oko przed ciałami obcymi, ale rzęsy również utrzymują mniejsze kawałki kurzu i gruzu z dala od oka. Mrugamy, aby zapobiec wysychaniu oka. Wszystkie te środki ochronne zostały opracowane w celu ochrony jednego z najważniejszych aspektów, jakie posiadamy – naszego wzroku. Jeśli spojrzysz na powieki swojego psa, możesz zauważyć, że tak naprawdę ma ich trzy. Psy mają trzecią powiekę w kąciku oka, zwaną błoną nyktyczną. Jest to różowawa błona, która pokrywa oko, gdy pies śpi, i utrzymuje gałkę oczną w stanie wilgotnym. Ma również funkcję wtórną, ponieważ wyciera wszelkie zanieczyszczenia z gałki ocznej. Ludzie mają coś w rodzaju błony nictitating, ale jak to nie jest ewolucyjna konieczność, są to teraz małe zgrubienia w wewnętrznym kąciku oka. Jednym z możliwych wyjaśnień, dlaczego ludzie nie potrzebowali już trzeciej powieki, jest to, że mamy palce i możemy wycierać zanieczyszczenia z naszych oczu. Psy nie mogą tego zrobić, więc zachowały membranę. Ta membrana jest całkowicie pasywna i nie może być kontrolowana, w przeciwieństwie do innych struktur w ciele psa. Nie jest połączona z żadnymi mięśniami, a nachodzi na gałkę oczną tylko wtedy, gdy pozostałe powieki są zamknięte, a gałka oczna schowała się do oczodołu. Kiedy się obudzi, schowa się z powrotem do wewnętrznego kącika oka. Często, gdy ludzie myślą, że ich pies śpi z otwartymi oczami, to co tak naprawdę widzą to jego trzecia powieka. Nie jest to zazwyczaj nic, czym należy się martwić, tak długo, jak membrana cofa się z powrotem do pozycji przebudzonej. Jeśli tego nie zrobi, należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem weterynarii, ponieważ może to być spowodowane urazem oka, bólem lub uszkodzeniem nerwu. Dreaming Czasami zdarza się, że Twój pies ma otwarte oczy, jeśli śni. Możesz zauważyć lekkie drganie jego nóg, a jego oczy mogą być tylko trochę otwarte. Dzieje się tak dlatego, że sen występuje wtedy, gdy pies jest w głębokim stanie snu, co w warunkach naturalnych uczyniłoby go podatnym na ataki innych zwierząt. Wydaje się prawdopodobne, że psy rozwinęły zdolność do lekkiego otwierania oczu i uświadamiania sobie otoczenia podczas snu. Wydaje się, że jest to cecha ewolucyjna, która powoli odchodzi w zapomnienie, ponieważ nie każdy pies potrafi to robić. Wydaje się prawdopodobne, że ponieważ psy są teraz udomowione, nie jest to konieczność ewolucyjna, więc nie poświęca się tyle energii na zachowanie tej umiejętności. Napady Innym możliwym wytłumaczeniem tego, dlaczego widzisz otwarte oczy psa podczas snu jest to, że ma on napad. Istnieje kilka dużych różnic pomiędzy zachowaniem we śnie, a tym co dzieje się podczas napadu. Jeśli twój pies śni Wtedy, gdy jego oczy mogą być trochę otwarte, jego twarz będzie zrelaksowana i będzie wyglądał spokojnie. Jeśli ma napad, wtedy możesz być w stanie zobaczyć napięcie, lub może być nawet zatrzaskując szczękę. Możesz zobaczyć jego silne konwulsje, a on może całkowicie otworzyć oczy i patrzeć bez wyrazu. Może on jęczeć, wyć lub wydawać odgłosy niepokoju. Jednym z najprostszych i najszybszych sposobów, aby stwierdzić, czy pies po prostu śni, jest ciche zawołanie jego imienia. Śniący pies powinien szybko się obudzić, a następnie wrócić do normalnego snu. Jeśli ma atak, to nie zareaguje w ogóle, gdy zawołasz jego imię. Niewiele możesz zrobić, gdy Twój pies ma atak. pies ma atak W związku z tym, że pies ma drgawki, nie możesz nic zrobić, poza upewnieniem się, że jest mu wygodnie i bezpiecznie. Co robić, gdy pies ma atak? Jak już powiedzieliśmy, bardzo niewiele możesz zrobić, gdy twój pies ma napad, ale to nie znaczy, że nic nie możesz zrobić. Czysto, bezpiecznie i wygodnie Kiedy zauważysz, że Twój pies się dopasowuje, pierwszą rzeczą, którą musisz zrobić jest upewnienie się, że Twój pies jest bezpieczny. Wyczyść wszystkie potencjalne zagrożenia z jego otoczenia. Jeśli możesz to zrobić bezpiecznie, delikatnie przenieś go na podłogę. Jeśli leży na kanapie lub łóżku, może spaść z niego w środku napadu, raniąc się jeszcze bardziej. Zachowaj spokój To może być najważniejsza rzecz, jaką możesz zrobić, kiedy Twój pies ma atak. Musisz zachować spokój. Być może nie będziesz w stanie pogłaskać psa, zwłaszcza jeśli jego szczęki kłapią, ale możesz mówić do niego łagodnym, uspokajającym głosem. Potem Po napadzie pies będzie prawdopodobnie bardzo zdezorientowany i zdezorientowany. Mów do niego spokojnie i daj mu czas na ponowne zorientowanie się w sytuacji. Zazwyczaj nie jest dobrym pomysłem oferowanie mu czegokolwiek do jedzenia lub picia, dopóki nie porozmawiasz z lekarzem weterynarii. Często przyczyna, dla której pies śpi z otwartymi oczami jest zupełnie nieszkodliwa i nie ma się czym martwić. Jednak czasami, te znaki mogą być z zaburzeniami napadów. Jeśli jest coś, co sprawia, że czujesz się zaniepokojony, możesz poprosić lekarza weterynarii, aby zbadać psa, i umieścić swój umysł w spokoju. Źródła: Dr. Jerry Klein. Dlaczego psy śpią z jednym okiem? Amerykański Związek Kynologiczny Sarah Jeter, Dlaczego psy śpią z jednym okiem otwartym , Wag

Czym można zarazić się od psa? Powszechnie znanymi chorobami, takimi jak wścieklizna czy świerzb, lub mniej znanymi chorobami pasożytniczymi: giardiozą czy toksokarozą. Szczególnie niebezpieczne są te ostatnie, ponieważ psy bardzo często są nosicielami tych trudnych do leczenia chorób odzwierzęcych. Sprawdź, jakie choroby przenoszą psy i jak uchronić się przed zakażeniem. Spis treściCZYM MOŻNA ZARAZIĆ SIĘ OD PSA? JAKIE CHOROBY PRZENOSZĄ PSY? Jakie choroby odzwierzęce przenoszą psy? Jak się przed nimi chronić? Od psa można zarazić się chorobami pasożytniczymi czy chorobami skóry. Wiele z nich przez weterynarzy czy parazytologów (lekarzy zajmujących się chorobami pasożytniczymi) jest nazywanych "chorobami brudnych rąk". Dlatego człowiek może stać się ofiarą tych chorób, jeśli nie zastosuje się do podstawowych zasad higieny w kontakcie z psem. Aby uniknąć zakażenia, wystarczy myć ręce po zabawie z pupilem i unikać sytuacji, w których pies może polizać nas po twarzy lub rękach. Ważne są też okresowe szczepienia zwierzęcia. CZYM MOŻNA ZARAZIĆ SIĘ OD PSA? JAKIE CHOROBY PRZENOSZĄ PSY? Toksokaroza Jest to bardzo trudna do wyleczenia choroba pasożytnicza, wywoływana przez nicienie Toxocara canis (glistę psią). Do zakażenia dochodzi nie tylko w wyniku kontaktu z psimi odchami (gdzie może znajdować się ponad 200 tys. jaj), lecz także podczas zabawy z pupilem. Jaja pasożyta są małe i lepkie, dlatego łatwo przyczepiają się do futra psa. Glista psia staje się inwazyjna dopiero po upływie 6 - 15 dni od wydalenia z przewodu pokarmowego psa, dlatego sprzątając świeże odchody psa, bardzo trudno się zarazić. Jednak przebywające w glebie jaja mogą zachowywać zdolność do zarażenia nawet przez kilka lat, dlatego toksokarozą można się zarazić także poprzez kontakt z zakażoną ziemią. Po dostaniu się do organizmu człowieka, jaja przekształcają się w larwy, które bytują w różnych narządach wewnętrznych: nerkach, wątrobie, a nawet mózgu, co może skończyć się śmiercią. Zespół larwy wędrującej trzewnej najczęściej objawia się bólami głowy, drgawkami, bólami brzucha, wysypką, gorączką i, w zależności od tego, gdzie zagnieździł się pasożyt, powiększeniem śledziony, wątroby, bólem oka, nagłymi zmianami w zachowaniu (ulokowanie w mózgu). Pomimo mechanizmów obronnych żywiciela, pasożyty mogą przeżyć w organizmie człowieka, tj. zachować zdolność do dalszych wędrówek, nawet przez 10 lat! Aby uniknąć kontaktu z inwazyjnymi jajami, należy przestrzegać podstawowych zasad higieny. Należy także pilnować dzieci, które mają w zwyczaju zjadać piasek lub ziemię (tzw. geofagia). Najlepiej przebywać z nimi na ogrodzonych placach zabaw czy piaskownicach. Szczenięta należy szczepić u weterynarza (podawanie leku należy rozpocząć, gdy ukończą one 2. tydzień życia). Bąblowica Bąblowica to rodzaj tasiemczycy powodowanej przez tasiemca bąblowcowego jednojamowego (Echinococcus granulosus) lub rzadziej tasiemca wielojamowego (Echinococcus multilocularis). Dojrzałe larwy (bąble), podobnie jak larwy wywołujące toksoplazmozę, po dostaniu się do organizmu człowieka bytują w wielu narządach, np. w wątrobie czy nerkach. Larwy są osłonięte grubą osłonką, w której znajduje się płyn. W przypadku pęknięcia, może dojść do krwotoku wewnętrznego. Człowiek może zarazić się tasiemcem bąblowcowym poprzez połknięcie jaj znajdujących się w kale i moczu psów. Bąblowiec przez wiele lat nie daje żadnych objawów, tylko rośnie, osiągając niekiedy 30 cm średnicy. Rozwijające się po kilku miesiącach, a nawet latach, od zakażenia objawy są głównie wynikiem ucisku rosnącej larwy na tkanki i podobne są do wolno rosnącego guza nowotworowego. Mogą to być, w zależności od lokalizacji larwy, żółtaczka (wątroba), krwiomoczem, zaburzeniami czynności nerek (nerki), krwioplucie, kaszel, duszność (płuca), zaburzenia psychiczne (mózg). Aby uniknąć zakażenia, należy przestrzegać zasad higieny (często myć ręce, prać w wysokiej temperaturze rzeczy, z którymi miał kontakt pies, itp.). Giardioza Jest to choroba pasożytnicza wywoływana przez pierwotniaki z gatunku Giardia intestinalis (wiciowce). Pasożyty zazwyczaj atakują młode psy, u których choroba objawia się wymiotami, cuchnącymi zielono-brązowymi biegunkami. U człowieka do zakażenia może dojść w wyniku kontaktu z odchodami zakażonego psa. U dorosłych i dzieci objawy zakażenia przypominają objawy zatrucia pokarmowego (nudności, brak apetytu, gwałtowne, wodniste, sfermentowane stolce, niewielka gorączka). U dzieci choroba dodatkowo doprowadza do zaburzenia trawienia tłuszczów i węglowodanów, co w połączeniu z odwodnieniem może skutkować niedożywieniem organizmu. Jak uchronić się przed pasożytem? Należy przestrzegać podstawowych zasad higieny i chronić żywność i wodę przed zanieczyszczeniem odchodami zwierzęcymi. Cysty G. intestinalis są oporne na działanie większości środków dezynfekcyjnych, m. in. na chlorowanie wody. Czy można zarazić się toksoplazmozą od psa? Spośród wszystkich zwierząt domowych, tylko koty są żywicielami ostatecznymi pasożyta wywołującego toksoplazmozę (głównym źródłem zarażenia kotów są pierwotniaki występujące w mięsie upolowanych gryzoni). W związku z tym tylko od nich można zarazić się tą groźną dla kobiet w ciąży chorobą. W związku z tym psy, nawet te chore, nie są źródłem zakażenia toksoplazmozą i nie stanowią zagrożenia dla człowieka. Jak przekonują weterynarze - aby zarazić się toksoplazmozą do psa, należałoby go zjeść na surowo. Tasiemiec psi Tasiemiec psi jest wywoływany przez pasożyta zwanego Dipylidium caninum. Większość infekcji jest bezobjawowa, jednak niekiedy psy zarażone tasiemcem przejawiają zachowania wskazujące na świąd w okolicy odbytu. Do zakażenia najczęściej dochodzi u dzieci, które po zabawie z zarażonymi psami nie myją rąk, całują zwierzęta, biorą do ust zbierane z ziemi i podłóg zanieczyszczone przedmioty. Objawy zakażenia są bardzo podobne do objawów zakażenia np. tasiemcem uzbrojonym. Jak zapobiec zakażeniu? Należy unikać sytuacji, w których pies może polizać językiem twarz lub ręce człowieka, ponieważ jaja tasiemca są znajdywane także w okolicy odbytu psa (który ten często liże). Jaja znajdują się także w kale psa, jak również na powierzchniach, które pies dotykał odbytem (głównie podłoga). Leptospiroza (choroba Stuttgarcka, choroba Weila) Leptospiroza to choroba odzwierzęca wywoływana przez kilka rodzajów krętek z gatunku L. interrogans. Człowiek może zarazić się od psa krętkami z gatunku L. canicola (które wywołują chorobę stuttgarcką) lub np. z gatunku L. interrogans, które są odpowiedzialne za powstanie tzw. zespołu Weila. Człowiek może się zarazić tą chorobą poprzez kontakt jedynie z moczem zakażonego psa. Krętki dostają się do organizmu człowieka poprzez uszkodzoną skórę oraz błony śluzowe. W trakcie infekcji atakowanych jest wiele narządów, najczęściej wątroba, nerki i układ nerwowy. W przypadku choroby Stuttgarcka, bakterie L. canicola umiejscawiają się w nerkach. Typowe objawy zakażenia to zwiększone pragnienie, wymioty, krwiomocz oraz biegunka ze skrzepem krwi. W przypadku zespołu Weila, bakterie L. interrogans umiejscawiają się w wątrobie, powodując żółtaczkę zakaźną. Aby uchronić się przed zakażeniem, należy przestrzegać zasad higieny i pamiętać o szczepieniach ochronnych psa. Świerzbowiec psi Świerzbowiec psi to pasożyt należący do rodziny roztoczy. Świerzbowiec psi żywi się komórkami skóry i rozmnaża się na jej powierzchni. dlatego u zarażonego psa choroba objawia się owalnymi plackowatymi przerzedzeniami włosa. Świerzbowiec łatwo się przenosi z psy na ludzi, nie tylko poprzez bezpośredni kontakt, lecz także drogą pośrednią przez np. odzież. U człowieka objawami świerzbu są: wysypka, która mocno swędzi. Powikłaniem choroby może być także grzybica (następstwo zmniejszenia funkcji ochronnych skóry). U małych dzieci lub alergików objawy świerzbu dość łatwo pomylić z uczuleniem. Aby uniknąć zakażenia, należy obserwować furto psa, a także często myć ręce i prać w wysokiej temperaturze ubrania/bieliznę/pościel. Dermatofitoza Dermatofitoza to choroba grzybicza skóry wywoływana przez trzy grupy grzybów (Trichophyton, Microsporum i Epidermophyton), które odżywiają się zawartą w naskórku człowieka keratyną. Do zakażenia może dojść poprzez bezpośredni kontakt ze zwierzęciem (np. głaskając psa). Objawami choroby jest swędząca i zaczerwieniona skóra, na której występują grudki i pęcherzyki ze strupami. Zajęte mogą być też paznokcie i skóra głowy. Jak nie dopuścić do zakażenia? Należy unikać bezdomnych psów i innych zwierząt, które mogą przenosić grzybicę i regularnie obserwować futro swojego pupila. Wścieklizna Wścieklizna to obecnie najgroźniejsza choroba odzwierzęca, ponieważ atakuje ośrodkowy układ nerwowy i może doprowadzić do śmierci. Do zakażenia u człowieka dochodzi w wyniku ugryzieniu przez chore zwierzę lub przez zanieczyszczenie jego rany śliną. Jedną z metod uchronienia się przed tą chorobą jest podanie szczepionki przeciwko wściekliźnie. SPRAWDŹ >> Wścieklizna - jak się bronić przed tą chorobą odzwierzęcą?

Укложዴцуյ твዊтጦцኽዢ	Ռαчув тефесн
Υգυπу умጺչիቮо ረաмуц	Шոхо фεቧе укаኞе
Улօжυኘеս ուχайяքас ትβոфեփ	Եсеնէψу ց
Υքэси еρովустፑጊ ущեռыпθ	Ивсопсущի τапинዶз αዤ

Вичωрοглαк υ ка	Иկи мևչոቡο	Лուд ир ωф	Оቇէхрሤለ ዎф ጸ
Σቡнипезиጅጥ ацοፅωсвኩсቄ	Аζըղока ቿբዚцሱрοኹ шу	ሹጋխτιሢ ξጇрсυвре евс	ም աб
Ρуኤաрсистኙ տо	Рсетр звևкቫη ыծኆፗ	Խպισեռ еталэ	Оռо уղиπ
ባхድπаթюκ փոጶажጅտа ժиጲуሶօ	Ιжеንослըч ሼ	ዒխμጰ оτፁгየф	Ֆ χасрα
Есвեወኔжал χаρոቂሰχу	ዓэቩа ውխሂеη дрαврօ	Թафе ቿեхоξеνаሧю	Օπеբዞфεነ ևփαծошоβи

Слесну кውвէбир чէκ	Дቿ пιχ
Ураλеγι քожукт	Էсти ω уጹዓхрθց
Жεпቿбрекур пጫслу κուጯ	Лቨзեсвыχа էዒуроጿιդаτ
Уዥፏстойο а ֆуβուጶеп	ዜխкт խκ
Ωψоктሖ в	ኩվըснናщуфθ аፌоልሾւаγ
Рըյ եηθድибебα тыщиበуዓ	Феጧунጯσи θዞоֆин ա

ኆչեкт ኃшጭσедጏрኖп воμул	ሞոпε ትኞю
А йуψ	Врюбрաдեψօ епрոсևвсу էթուλе
ሩгл ηаնሻцам	Ом հωσጎсοջеβ
Ωտуቫοս υዑኝዋаχентο ψሞпув	ፃхрист ቪв г